De computer heeft het rekenvermogen van 10.000 pc’s, maar is slechts net zo groot als vier pizzadozen.
De supercomputer bestaat eigenlijk uit vier pc’s met elk vier speciale grafische kaarten. De pc’s zijn via een supersnel netwerk met elkaar verbonden. Zo ontstaat een supercomputer met een rekenvermogen van ruim 0,2 Petaflops. Dat zijn 200.000.000.000.000 berekeningen per seconde.
Compact
En die machtige supercomputer is dus piepklein. “Ons ontwerp is heel compact,” vertelt onderzoeker Simon Portegies Zwart. “Je zou ‘m zelfs in een bakfiets kunnen vervoeren. Bovendien is het elektriciteitsverbruik slechts ongeveer 1 procent van dat van een vergelijkbare grote supercomputer.”
De computer – die de naam Little Green Machine II draagt – staat bij de Universiteit Leiden. Het is – zoals de naam al doet vermoeden – de opvolger van de Little Green Machine I. Deze eerste supercomputer maakte nog gebruik van standaard spelletjeskaarten uit de computerwinkel en de x86-architectuur van Intel. De Little Green Machine II is een stuk professioneler. Zo gebruikt deze geprofessionaliseerde grafische kaarten die geschikt zijn voor grote wetenschappelijke berekeningen en is deze gebaseerd op de door IBM ontwikkelde OpenPower-architectuur (die veel sneller is dan de x86-architectuur van Intel).
KI
De kleine supercomputer – die zo’n 200.000 euro kostte om te bouwen – kan voor verschillende doeleinden worden ingezet. Zo kan deze bijvoorbeeld gebruikt worden om vraagstukken in de sterrenkunde op te lossen. Maar ook onderzoekers in de oceanografie, informatica en kunstmatige intelligentie kunnen hun voordeel doen met de superpc.
Natuurlijk hebben de onderzoekers de supercomputer al uitgeprobeerd. Tijdens de eerste tests gebruikten ze deze om de botsing tussen de Melkweg en Andromedanevel te simuleren. Die botsing staat voor over ongeveer 4 miljard jaar op de agenda en is enkele jaren geleden al bestudeerd met de enorme Titan-computer (17,6 Petaflops) die in de VS staat. “Nu kunnen we deze berekeningen zelf thuis doen,” vertelt onderzoeker Jeroen Bédorf. “Dat is wel zo gemakkelijk.”
