Nieuw bewijs dat UV-straling verslavend kan werken

bruinen

Na alcohol, drugs en chocolade hebben onderzoekers iets nieuws ontdekt waar mensen verslaafd aan kunnen raken: UV-straling. Het kan wellicht verklaren waarom het zo lastig is om verwoede zonaanbidders uit de zon te krijgen.

Het vermoeden dat UV-straling verslavend is, bestaat al langer. Eerder stelden onderzoekers dat mensen die regelmatig onder de zonnebank gaan, symptomen van verslaving vertoonden. Zo merkten de zonaanbidders bijvoorbeeld op de één of andere manier het verschil tussen een zonnebank die UV-straling afgaf en een zonnebank die een andere straling dan UV-licht afgaf.

Pigment
Wanneer de huid bloot wordt gesteld aan UV-straling, gaat deze het eiwit POMC produceren. Fragmenten van dit eiwit brengen weer verschillende processen in gang. Eén zo’n fragment zorgt er bijvoorbeeld voor dat de huid melanine (een pigment) aan gaat maken. Een ander fragment leidt weer tot de aanmaak van beta-endorfine (een lichaamseigen opiaatachtige stof).

Muizen
De onderzoekers wilden graag weten of de door toedoen van UV-licht geproduceerde beta-endorfine opium-achtige effecten – zoals pijnstilling en afhankelijkheid – had. Ze verzamelden een aantal muizen en stelden de blootgeschoren rug van de dieren zes weken lang elke dag bloot aan UV-straling. De UV-straling waar de muizen dagelijks mee te maken kregen, was vergelijkbaar met de hoeveelheid UV-straling die wij mensen tot ons nemen als we ‘s middag twintig tot dertig minuten in Florida in de zon gaan zitten. In de eerste week waarin de muizen aan UV-straling werden blootgesteld, steeg de hoeveelheid beta-endorfine in hun bloed significant. En die hoeveelheid bleef hoog zo lang de dieren aan UV-straling werden blootgesteld. Toen de dieren niet langer aan UV-straling werden blootgesteld daalde de hoeveelheid beta-endorfine heel geleidelijk.

Experiment
Tijdens de zes weken waarin de dieren aan UV-straling werden blootgesteld bleken deze – in vergelijking met muizen die niet aan UV-straling werden blootgesteld – ook minder gevoelig te zijn voor temperatuurverandering en lichte aanrakingen. Hoe hoger de hoeveelheid beta-endorfine in hun lijfjes was, hoe minder gevoelig ze waren. Vervolgens dienden de onderzoekers een aantal muizen een stofje toe dat de werking van opiaten verhindert. Daarop waren de aan UV-straling blootgestelde muizen weer net zo gevoelig als muizen die niet aan UV-straling waren blootgesteld. Ook vertoonden de muizen die aan UV-straling waren blootgesteld ontwenningsverschijnselen. Ze begonnen bijvoorbeeld te trillen en klappertanden. En wanneer de onderzoekers de muizen leerden om het medicijn dat de werking van opiaten verhindert te associëren met een omgeving die ze van nature prettig vinden (een donkere doos), kozen de aan UV-straling blootgestelde muizen toch liever voor een minder prettige omgeving (een lichte box) waar ze het stofje dat opiaatachtige substanties hindert niet kregen.

De experimenten wijzen er volgens de onderzoekers sterk op dat UV-licht verslavend is. “Onze studie identificeert een reeks stofwisselingsprocessen in de huid waardoor UV-straling de synthese en het vrijkomen van beta-endorfine en de productie van opiaat-achtige effecten – waaronder verslavingsgedrag – veroorzaken,” vat onderzoeker David Fisher samen. “Dit kan mogelijk verklaren waarom mensen de zon zo graag opzoeken en waarom de meeste vormen van huidkanker steeds vaker voorkomen.” Het onderzoek kan onder meer handvatten bieden in de zoektocht naar doeltreffende methodes om zonaanbidders ervan te doordringen dat ze minder in de zon plaats moeten nemen. “Ook vragen we ons af of de interactie tussen de zon, huid en endorfinen nog een rol speelt in andere vormen van gedrag of stoornissen en of dit één van de eerste gedragsreacties is die als verslavend kan worden aangeduid.”

Bronmateriaal

"Addicted to the Sun" - Harvard.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Harold Navarro (cc via Flickr.com).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd