Nieuw klimaatprobleem: ozonlaag op Antarctica sluit

 GEOLOGIE  Jarenlang was het gat in de ozonlaag ons grootste probleem. Vermindering van de uitstoot van CO2, klimaatconferenties en bewuster omgaan met energie moest het probleem oplossen. En we zijn op de goede weg! En daarmee is een nieuw probleem geboren: het ozongat boven Antarctica dreigt zich te sluiten en dat is niet best.

Volgens onderzoekers heeft het gat in de ozonlaag boven Antarctica het gebied juist beschermd tegen gigantische klimaatveranderingen. Slecht nieuws voor de toekomst, want het gat zal zich in de komende decennia waarschijnlijk gaan sluiten. Daarmee stijgen de temperaturen op Antarctica gemiddeld zo’n drie graden en komt het zeewateroppervlak zo’n 1,4 meter hoger te liggen.

Antarctica is sowieso een verhaal apart. Terwijl het westelijke deel warmer werd en veel ijs verloor, werden andere delen van het continent juist kouder. Dat laatste werd door veel criticasters van de opwarming-van-de-aarde-theorie aangegrepen om deze onderuit te schoffelen.

Deze afwijking is volgens de onderzoekers nu helemaal verklaarbaar. John Turner van British Antarctic Survey laat weten dat de onderzoekers vrijwel zeker zijn dat de verschillen op het continent te verklaren zijn met het gat in de ozonlaag. “We wisten dat er, wanneer we de ozonlaag weg zouden halen, meer ultraviolette straling zou komen. Maar we realiseerden ons niet hoe groot de invloed hiervan op de circulatie in de Antarctische atmosfeer zou zijn.” De veranderingen in het weer op Antarctica hebben ervoor gezorgd dat de winden in de Zuidelijke Oceaan zijn toegenomen en dat een groot deel van het continent – in vergelijking met het westelijk deel – relatief koel is gebleven.

Doordat het gebruik van gassen die de ozonlaag aantasten, verboden is, begint het gat zich de komende vijftig, zestig jaar te dichten. Het koelingseffect wordt daarmee weggenomen en heel Antarctica begint te smelten. Het grootste gevaar komt in de toekomst van de opwarming van de zeeën. Deze zullen de drijvende ijsschotsen van onderaf doen smelten. Hierdoor worden de ijsschotsen lichter en gaan ze zich sneller verplaatsen. Bijvoorbeeld de oceaan in.

Colin Summerhayes van Scientific Committee on Antarctic Research benadrukt nog eens dat we niet moeten spotten met de resultaten van het onderzoek. “Alles staat met elkaar in verbinding. Antarctica lijkt misschien ver weg, maar alles staat met elkaar in verbinding. Antarctica bevat 90 procent van het ijs op aarde en 70 procent van het frisse water op aarde. Dat is genoeg – als het smelt – om het zeewateroppervlak met 63 meter te laten stijgen.”

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd