Een internationaal team van wetenschappers heeft een camera ontwikkeld waarmee in zichtbaar licht uitzonderlijk scherpe foto’s van de nachthemel kunnen worden gemaakt. De resolutie is zo goed dat de camera een diamant ter grootte van een basketbal op de maan kan waarnemen.
“Tot op heden konden grote telescopen de scherpste foto’s die theoretisch gezien mogelijk zijn enkel in infrarood licht maken,” vertelt onderzoeker Jared Males. “Maar onze nieuwe camera kan foto’s die twee keer zo scherp zijn, in het zichtbare lichtspectrum maken.” Wetenschappers werken al meer dan twintig jaar aan de techniek en nu is deze dan eindelijk klaar om daadwerkelijk te worden toegepast. Ze plaatsten de laatste versie van de camera op de Magellan 6.5-meter telescoop in Chili.
Spiegel
En daarmee is Hubble niet langer de telescoop die de scherpste beelden in zichtbaar licht maakt. Nee: vanaf nu maken we de scherpste beelden in zichtbaar licht vanaf de aarde. En dat is best opvallend. Want de telescopen die in het verleden in zichtbaar licht vanaf de aarde fotografeerden, leverden toch altijd wat vage beelden af. Dat komt door atmosferische storingen. De nieuwe camera ondervindt daar vanzelfsprekend ook hinder van, maar compenseert die storingen direct. De camera beschikt namelijk over een telescoopspiegel die duizend keer per seconde kan trillen en zo de atmosferische storingen tegengaat. “Daardoor kunnen we de zichtbare nachthemel duidelijker zien dan ooit,” legt onderzoeker Laird Close uit.
Foto’s
De camera heeft inmiddels al de nodige foto’s gemaakt. Zo richtten de onderzoekers de camera op de Orionnevel en dan in het bijzonder op Theta 1 Ori C: een dubbelster. De twee sterren staan uitzonderlijk dicht bij elkaar. “Ik fotografeer Theta 1 Ori C al meer dan twintig jaar en kon nooit direct zien dat het in feite twee sterren waren,” stelt Close. “Maar zodra we het MagAO-systeem (de nieuwe camera, red.) aanzetten, zagen we twee sterren.”
En het blijft niet bij foto’s. De camera heeft zelfs al meegewerkt aan een ontdekking. De onderzoekers bestudeerden een stofschijf in de Orionnevel en ontdekten dat de buitenste delen van de schijf minder stof bevatten dan gedacht. Mogelijk komt dat doordat de schijf ooit dicht bij een massieve ster stond die gas en stof uit de randen van de schijf heeft weggenomen. “Dit vertelt ons iets over de schijven waaruit in deze dichte, stellaire kraamkamers planeten ontstaan. Er lijkt een limiet te zitten op de totstandkoming van massieve planeten ver van de ster. Een mogelijke verklaring daarvoor is de aanwezigheid van een massieve ster – zoals Theta 1 Ori C, die de buitenste lagen gas en stof wegneemt.”
