Ontzettend veel microplastics ontdekt in Arctisch zee-ijs

Een liter zee-ijs blijkt tot wel 12.000 piepkleine stukjes plastic te bevatten!

Tot die schokkende ontdekking komen Duitse onderzoekers in het blad Nature Communications. Ze baseren zich op onderzoek ter plekke: in de Noordelijke ijszee verzamelden ze op vijf verschillende plekken zee-ijs. Vervolgens analyseerden ze de verzamelde ijskernen laag voor laag met behulp van een FTIR (Fourier Transform Infrared Spectrometer). Dit is een apparaat dat microdeeltjes bombardeert met infrarood licht en vervolgens de straling die deze deeltjes terugkaatst, analyseert. Die teruggekaatste straling kan namelijk onthullen waar de kleine deeltjes uit zijn opgebouwd.

Microplastics
Het onderzoek wijst uit dat het Arctisch zee-ijs rijk is aan kleine deeltjes plastic: per liter zee-ijs werden er tot wel 12.000 microplastics ontdekt. “Tijdens ons onderzoek realiseerden we ons dat meer dan de helft van de microplastics die in het ijs gevangen zaten minder dan een twintigste van een millimeter breed waren,” stelt onderzoeker Ilka Peeken. “Dat betekent dat ze gemakkelijk kunnen worden opgeslokt door Arctische micro-organismen.” Het is mogelijk zorgwekkend. “Niemand kan met zekerheid zeggen hoe schadelijk deze kleine deeltjes plastic voor het mariene leven en uiteindelijk ook voor mensen zijn.”

Zeventien soorten plastic
De onderzoekers troffen in totaal 17 verschillende soorten plastic aan in het zee-ijs. Je moet dan denken aan stukjes verpakkingsmateriaal, zoals polyethyleen en polypropyleen. Maar ook aan stukjes polyester, nylon en verf. En celluloseacetaat: een stofje dat voornamelijk gebruikt wordt om sigarettenfilters van te maken. Ongeveer de helft van al het plastic dat in het zee-ijs is ontdekt, bestaat uit deze zes materialen.

Lokale vervuiling
Op basis van hun onderzoek kunnen de wetenschappers ook meer zeggen over waar dat plastic vandaan komt. Een deel van de plastics blijkt door stroming vanuit de Stille Oceaan naar de Noordelijke IJszee te zijn gevoerd. Maar er is ook sprake van lokale vervuiling, zo ontdekten de onderzoekers. Zo werden er verfdeeltjes teruggevonden die afkomstig waren van schepen. Net als stukjes nylon, afkomstig van visnetten. “Deze resultaten suggereren dat ook de uitbreiding van scheepvaart en visserij in het Arctisch gebied haar sporen achterlaat.”

Een ijskern. Afbeelding: Alfred-Wegener-Institut / Tristan Vankann.

Fram-straat
Maar de onderzoekers willen niet alleen weten waar het plastic vandaan komt. Ze zijn ook zeer geïnteresseerd in waar het plastic naartoe gaat. “Het zee-ijs bindt al dit plastic afval voor twee tot maximaal elf jaar aan zich.” Zoveel tijd heeft het ijs namelijk nodig om zich naar de Fram-straat, een zeestraat tussen Groenland en Spitsbergen, te begeven, alwaar het smelt.

Het betekent dat zee-ijs dat naar de Fram-straat ‘reist’ grote hoeveelheden microplastics naar de oostkust van Groenland transporteert. Wat er met die plastic deeltjes gebeurt nadat ze zich nabij Groenland uit het zee-ijs hebben losgemaakt, is onduidelijk. De onderzoekers denken echter dat de microplastics zich rap naar grotere diepte verplaatsen. “Vrij rond zwevende microplastics worden vaak gekoloniseerd door bacteriën en algen, die ze zwaarder en zwaarder maken,” legt onderzoeker Melanie Bergmann uit. “Soms klonteren ze samen met algen, waardoor ze sneller naar de bodem van de zee zakken.” Die hypothese wordt onderschreven door metingen die recent op de bodem van de Fram-straat hebben plaatsgevonden. Daar werden in het sediment eveneens hoge concentraties microplastics aangetroffen.

Bronmateriaal

"AWI researchers measure a record concentration of microplastic in arctic sea ice" - Alfred Wegener Institute

Afbeelding bovenaan dit artikel:
Alfred-Wegener-Institut / Rüdiger Stein

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd