Wij mensen kunnen ons heel goed in anderen inleven. Tenzij ze van een andere politieke partij zijn, dan wordt het moeilijker, zo blijkt.
De onderzoekers stapten tijdens de winter op enkele Amerikanen bij een bushalte af. De mensen hadden het koud. De onderzoekers gaven de proefpersonen een kort tekstje te lezen. Dit tekstje ging over een persoon die in de winter was gaan wandelen, verdwaalde en het zonder voedsel, water of extra kleding moest stellen. De persoon in kwestie was of een Democraat die voor rechten voor homoseksuelen was. Of de persoon was een Republikein die enkel heil zag in het traditionele huwelijk tussen man en vrouw.
Warm
De onderzoekers vroegen de proefpersonen daarna wat het meest onprettig moest zijn voor de wandelaar: de kou, het tekort aan voedsel of het ontbreken van extra kleding. Ook moesten ze aan proberen te geven hoe hongerig en koud de wandelaar wel niet moest zijn. Natuurlijk vroegen de onderzoekers de proefpersonen ook naar hun eigen politieke voorkeuren. Daarna stapten de onderzoekers een bibliotheek binnen en herhaalden daar het experiment met proefpersonen die lekker warm binnen zaten.
Valt wel mee
Mensen die buiten stonden en dezelfde politieke overtuiging hadden als de hoofdpersoon in het verhaal dachten dat de hoofdpersoon het wel net zo koud zou hebben als zij zelf. Maar wanneer de politieke overtuigingen niet overeenkwamen, dachten de mensen buiten dat de wandelaar het wel niet zo koud zou hebben. Sterker nog: de mensen die buiten in de kou stonden, beoordeelden de kou die de denkbeeldige wandelaar ervoer net zo heftig als de mensen die binnen beoordeelden. Dat schrijven de onderzoekers in het blad Psychological Science.
Dorst
In een ander experiment lieten de onderzoekers de proefpersonen zout voedsel eten. Nu dachten de proefpersonen dat de wandelaar net zoveel dorst moest hebben als zij hadden. Tenzij de wandelaar van een andere politieke partij was: dan dachten ze dat deze niet zo dorstig was als zij waren.
Blijkbaar kunnen we onze eigen gevoelens (in dit geval: kou bij een bushalte of dorst na het eten van zout voedsel) heel goed op andere mensen projecteren. Tenzij die mensen echt heel sterk van ons verschillen. Dan kunnen we de kou nog zo sterk voelen: we kunnen deze niet op anderen projecteren. Blijkbaar heeft onze empathie grenzen.
