Linda Kerley, onderzoekster van de Zoological Society of London stond voor een raadsel toen ze een karkas van een hert zag liggen in de sneeuw. Het leek erop dat het hert ter plekke dood was neergevallen. Een camera in de buurt, die foto’s neemt van elke beweging die hij registreert, bracht uitsluitsel.
De camera staat in het verre oosten van Rusland opgesteld om bedreigde Siberische tijgers te registreren. In plaats daarvan maakte de camera drie foto’s van een prachtig tafereel. Een volwassen steenarend (Aquila chrysaetos) die een sika hert (Cervus nippon) bij de lurven pakt. Op de foto’s is duidelijk te zien wie er aan de winnende hand is.
Een geluk bij een ongeluk
Kerley voerde een routineklus uit waarbij ze de batterijen en geheugenkaartjes van de camera verving. Toen ze plotseling op een paar meter afstand van de camera het karkas van een hert in de sneeuw zag liggen. “Iets klopte er niet. Ik ging verder op onderzoek uit en vond geen grote roofdiersporen in de sneeuw. Het leek erop dat het hert ter plekke dood was neergevallen,” aldus Kerley. Eenmaal terug in het kamp bekeek ze de beelden en ze kon niet geloven wat ze zag. Kerley beoordeelt al achttien jaar de doodsoorzaken van herten, maar zoiets opmerkelijks had ze nog nooit gezien. Het is onvoorstelbaar om te zien dat een steenarend een hert zo te grazen kan nemen en doden.
Het is zeldzaam, maar niet ongebruikelijk dat een steenarend een groot dier vangt. “De steenarend kent een lange geschiedenis van aanvallen op verschillende dieren die de wenkbrauwen doen fronsen. Wetenschappelijke literatuur staat er vol mee. Slachtoffers variëren van konijnen tot prairiewolven en herten. In 2004 zou een steenarend zelfs een beer aangevallen hebben,” zegt onderzoeker Jonathan Slaght van de Wildlife Conservation Society. Nog nooit eerder werd de aanval op zo’n grote prooi van een steenarend op de gevoelige plaat vastgelegd.
