De bedwants rukt op. In New York vormt de parasiet al een kleine plaag en ook in ons land duikt het diertje regelmatig op. Pesticiden bieden dan uitkomst, maar niet voor lang meer, zo blijkt uit onderzoek. Wetenschappers hebben de genen van de bedwants in kaart gebracht en ontdekt dat het dier hard op weg is om resistent te worden voor gifstoffen.
Bedwantsen zijn kleine parasieten van een halve centimeter lang die voornamelijk in – u raadt het al – bedden leven. De diertjes leven onder meer van menselijk bloed. Wanneer ze een slachtoffer geprikt hebben, houdt deze daar een jeukend bultje aan over. De parasieten kunnen na één maaltijd weer een tijdje vooruit: ze hebben zo’n zes maanden nodig om dat alles te verteren. Die periode brengen ze door in de donkerste kieren en dat maakt het moeilijk om het dier uit te roeien.
Plaag
De bedwants is lang een plaag geweest. In de vijftiger jaren kwam daar een einde aan toen DDT de parasiet wereldwijd aanpakte. Maar het diertje is bezig aan een comeback. Onder meer in Noord-Amerika, Europa, Australië en Azië groeien populaties met honderd tot vijfhonderd procent.
Oorzaken
Die comeback heeft meerdere oorzaken. Zo is de mens meer gaan reizen, waardoor de parasiet zich beter kan verspreiden. Ook krijgen tweedehands meubels tegenwoordig een tweede leven, waardoor de bedwants meer huizen binnen kan dringen. Maar de belangrijkste reden is toch wel dat het dier resistent aan het worden is voor diverse pesticiden.
DNA
De onderzoekers bestudeerden het DNA van de bedwants. Ze vermoedden dat resistente dieren meer ontgiftende enzymen produceerden. Deze enzymen zijn in staat om giftige stoffen in ongevaarlijke goedjes te veranderen. Uit de studie blijkt inderdaad dat de genen van het dier zich aan de bedreiging van pesticiden aanpassen.
Door precies te achterhalen welke genen bij dit proces betrokken zijn en hoe ze werken, kan uiteindelijk wellicht een gifstof ontwikkeld worden die niet door de enzymen kan worden afgebroken. Nader onderzoek is echter noodzakelijk.
