Met behulp van fraaie ‘bubbelnetten’ jagen de walvissen op prooidieren die niet door de barrière heen durven.
Onderzoekers hebben op schitterende wijze het jachtritueel van bultrugwalvissen weten vast te leggen. Op onderstaande video zien we dit ritueel zowel vanuit de lucht, als vanuit het perspectief van de walvissen zelf. “Het beeldmateriaal is baanbrekend,” zegt onderzoeker Lars Bejder.
De bultrug (Megaptera novaeangliae) is een zeezoogdier en valt onder de baleinwalvissen. Volwassen bultruggen kunnen zo’n 12 tot 16 meter lang worden en een slordige 25 tot 30 ton wegen. Ze onderscheiden zich van andere vinvissen door hun lange borstvinnen, gedrongen lichaam en knobbels op de bek en onderkaak. Bultruggen staan vooral bekend om hun gezang. Zo ‘zingen’ mannelijke bultruggen er in het paarseizoen lustig op los. Hun liedjes hebben een lage frequentie, net als het geluid dat grote vracht- en passagierssschepen maken. Vorig jaar kwamen onderzoekers echter tot de ontdekking dat bultruggen stoppen met zingen als wij een hoop lawaai maken. Maar dat is niet de enige impact van de mens op het dier. Jarenlang werd er namelijk op bultruggen gejaagd. In 1966 kwam daar gelukkig een einde aan. Dat was trouwens geen overbodige luxe: er waren toen nog maar 1400 exemplaren in het noorden van de Stille Oceaan terug te vinden. Sindsdien zijn de aantallen gestaag toegenomen. Geschat wordt dat er nu weer ongeveer twintigduizend bultruggen in de Stille Oceaan zwemmen.
Bubbelnet
Bultruggen hebben een hele slimme methode bedacht om prooi te vangen. Zo maken ze gebruik van zogenoemde ‘bubbelnetten’. Een groepje walvissen zwemt in een steeds kleinere cirkel rond de prooidieren terwijl ze gezamenlijk een gordijn van luchtbellen uit hun spuitgaten blazen. De prooidieren raken gevangen in een steeds kleiner wordend cirkeltje en durven niet door het gordijn van bubbels heen te zwemmen. Uiteindelijk worden ze door de bultruggen gegrepen.
Filmpje
De onderzoekers legden het fascinerende jachtritueel vanuit twee verschillende hoeken vast. Zo gebruikten ze drones voor een prachtig bovenaangezicht. “Dit toont ons de schitterende dubbelnetten en hoe deze bellen naar het oppervlak komen,” zegt Bejder. Camera’s en sensoren die door zuignapjes aan de walvissen waren bevestigd, verzamelden videogegevens vanuit het oogpunt van de walvis. En dankzij beide methoden krijgen we een ongelooflijk gedetailleerd beeld van het geweldige voedingsgedrag van de bultrug. “Het is heel opwindend om deze twee gegevens naast elkaar te leggen,” aldus Bejder.
Bekijk in dit filmpje de spectaculaire beelden!
Wateren
De onderzoekers observeerden de walvissen in de wateren van Zuidoost-Alaska. Hier komen in de zomer ongeveer drieduizend bultruggen samen tijdens de voederperiode. Vervolgens trekken ze naar Hawaii – een zwemtocht van bijna vijfduizend kilometer – waar ze zich in de winter voortplanten. Wanneer ze Alaska verlaten, stoppen de bultruggen ook met eten totdat ze enkele maanden later weer terugkeren. “Hawaii is dus de broed- en rustplaats,” benadrukt Bejder. “We proberen te achterhalen hoe zwaar die migratie precies voor de dieren is en ook hoeveel ze moeten eten om de trektocht door te komen.” Het beeldmateriaal geeft daar ongetwijfeld meer inzicht in. “We kunnen nu observeren hoe deze dieren hun prooi manipuleren en vangen,” zegt Bejder. “Dit verschaft ons nieuwe inzichten die we nog nooit eerder hebben gekregen.”
Het is trouwens niet voor het eerst dat camera’s meer duidelijkheid scheppen in het doen en laten van de bultrug. Het lukte het team namelijk ook al eerder om unieke beelden te maken van een pasgeboren walvis. Waarschijnlijk was het jong – op het moment dat de beelden gemaakt werden – nog maar enkele minuten oud.
