Resistente bacterie moet vrezen voor nieuw molecuul

Resistente bacteriën die met dit molecuul in aanraking komen, zijn niet langer resistent.

Het molecuul in kwestie is een PPMO. Dat staat voor Peptide-conjugated Phosphorodiamidate Morpholino Oligomer. Het molecuul richt zich op het enzym NDM-1. Dat staat weer voor New Delhi Metallo-beta-lactamase. Het enzym – dat vergezeld wordt door verschillende genen – zorgt ervoor dat bacteriën resistent worden voor zo ongeveer alle antibiotica die we hebben.

De weg naar resistentie
“We zijn niet langer in staat om veel van onze gewonen antibiotica te gebruiken,” legt onderzoeker Bruce Geller uit. Alle bacteriën zijn nu resistent voor deze antibiotica. “Daarom kunnen we alleen maar proberen om nieuwe medicijnen te ontwikkelen en zo de bacteriën een stap voor te blijven.” Maar het vinden van nieuwe antibiotica wil niet zo lukken. “Dus kunnen we de bestaande antibiotica eigenlijk alleen maar aanpassen, maar zodra je ze aanpast, muteren de bacteriën en zijn ze ook weer resistent voor de nieuwe, aangepaste antibiotica.” Het leidde er uiteindelijk toe dat we nog maar één verdediging hebben tegen resistente bacteriën: de carbapenems. “Wat NDM-1 nu zo belangrijk maakt, is dat het carbapenems doodt, waardoor doktoren een beroep moesten doen op een antibioticum – colistine – dat al decennia op rij niet was gebruikt, omdat het slecht is voor de nieren. Dat is letterlijk het laatste antibioticum dat gebruikt kan worden ter bestrijding van een organisme dat NDM-1 bezit en nu hebben we dus bacteriën die resistent zijn tegen alle antibiotica die ons bekend zijn.”

Nieuw molecuul
Maar het molecuul PPMO kan daar verandering in brengen. Het molecuul bestrijdt namelijk NDM-1 en voorkomt zo dat een bacterie een antibioticum kan vernietigen. “We vallen een resistentie-mechanisme aan dat door heel veel ziekteverwekkers gedeeld wordt,” legt Geller uit. “Dus je hebt één PPMO en dat werkt bij al deze verschillende typen bacteriën.”

Experimenten
De experimenten zijn veelbelovend, zo is in het blad Journal of Antimicrobial Chemotherapy te lezen. De onderzoekers richtten zich op muizen die een ziekteverwekkende stam van de bacterie E. coli bij zich droegen. Deze ziekteverwekker is resistent dankzij NDM-1. Maar wanneer de onderzoekers de muizen een antibioticum én PPMO toedienden, kon het antibioticum toch grip krijgen op de bacterie.

Geller verwacht dat PPMO binnen drie jaar ook op mensen kan worden getest. En als die experimenten goed verlopen, kan het molecuul al snel worden ingezet. “Een PPMO kan de vatbaarheid voor antibiotica die reeds zijn goedgekeurd herstellen, dus zodra PPMO goedgekeurd is, kunnen we teruggaan naar deze nutteloos geworden antibiotica en ze weer gaan gebruiken.”

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd