Samen marcheren verandert de kijk op de vijand

marcheren

Je ziet het nogal eens op tv: grote groepen marcherende soldaten. Maar welke functie heeft dat samen marcheren? Wetenschappers zochten het uit en ontdekten dat samen marcheren de kijk die soldaten op de vijand hebben, verandert.

De onderzoekers verzamelden 96 studenten. Elke student werd gekoppeld aan een onderzoeksassistent. Elk stel kreeg de opdracht dezelfde route af te leggen. Sommige koppels kregen te horen dat ze gewoon samen moesten wandelen. Andere stellen kregen de opdracht om hun stappen op elkaar af te stemmen. Na afloop van de wandeling kregen de proefpersonen foto’s te zien waarop een boos mannengezicht te zien was. Op basis van die foto moesten de proefpersonen inschatten hoe groot de man was. Ze deden dat door op een kaart met daarop verschillende silhouetten het silhouet aan te wijzen dat volgens hen bij deze man hoorde.

De resultaten
Er bleek een groot verschil te zijn tussen de proefpersonen die gewoon met een onderzoeker gewandeld hadden en de proefpersonen die synchroon met een onderzoeker liepen. De proefpersonen die synchroon gelopen hadden, schatten de man gemiddeld 2,5 centimeter kleiner in dan de proefpersonen die gewoon gewandeld hadden. “We hebben ontdekt dat mannen wanneer ze synchroon lopen met andere mannen denken dat een potentiële vijand kleiner en fysiek minder indrukwekkend en intimiderend is dan wanneer ze niet op een gecoördineerde manier met andere mannen lopen,” vat onderzoeker Daniel Fessler de resultaten samen. De onderzoekers benadrukken dat het in hun studie slechts ging om twee mensen die synchroon liepen. “Als we meer mensen hadden gehad die samen marcheerden en als ze herhaaldelijk samen gemarcheerd hadden zoals de politie of het leger dat doet, dan zou het effect wellicht sterker zijn geweest,” vertelt onderzoeker Colin Holbrook.

Toeschouwer en soldaat
Marcheren in een groep geeft mensen dus het idee dat ze de wereld aankunnen. Tegelijkertijd is het heel aannemelijk dat mensen die de groep zien marcheren daar sterker van onder de indruk zijn dan wanneer diezelfde groep mensen zich ongecoördineerd zou voortbewegen. Hoe komt dat eigenlijk? De onderzoekers denken dat mensen gedurende hun evolutie geleerd hebben om de kracht van een groep af te lezen aan de hand van de eenheid van de groep. Mensen die door hun bewegingen één lijken, worden daarbij als krachtiger en gevaarlijker gezien. “De vaardigheid om als een eenheid te bewegen wijst erop dat men deel uitmaakt van een effectieve gevechtsalliantie,” vertelt Fessler. “Dat is geen toeval. Om synchroon te kunnen bewegen, moet je gemotiveerd zijn om je gedrag op anderen af te stemmen. Je moet aandacht besteden aan wat anderen doen en vaardig en competent zijn.”

Er is al veel onderzoek gedaan naar marcheren of gecoördineerde bewegingen van meerdere individuen. Zo blijkt uit eerder onderzoek bijvoorbeeld dat mensen die hun stappen op elkaar afstemden sterker geneigd waren acties te ondernemen die – naar ze dachten – resulteerden in de dood van pissebedden dan de mensen die dezelfde wandeling maakten zonder dat ze hun bewegingen op hun partner afstemden. En uit ander onderzoek blijkt dat niet alleen mensen de vruchten plukken van op elkaar afgestemde bewegingen. Ook dolfijnen doen dat. Dolfijnen die hun bewegingen goed op elkaar afstemmen en dus een sterk gecoördineerde groep vormen slagen er vaker in om gevechten te winnen dan dolfijnen die hun bewegingen minder goed op elkaar afstemmen.

Bronmateriaal

"In sync and in control?" - UCLA.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Marie-Lan Nguyen (via Wikimedia Commons).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd