Schuwe Araguiaanse rivierdolfijn blijkt behoorlijk praatgraag

De dolfijn kan er op zo’n minst 237 verschillende geluiden uitgooien.

De Araguaiaanse rivierdolfijn, die ook boto wordt genoemd, leeft in Braziliaanse rivieren. Men dacht dat het dier een solitair leven leidde, waardoor hij niet zo’n grote ‘woordenschat’ nodig zou hebben. Maar dat blijkt toch anders te zitten. Onderzoekers kwamen er namelijk achter dat de rivierdolfijn er honderden geluiden uit kan gooien. “We ontdekten dat ze meer geluiden kunnen maken dan tot nu toe gedacht,” zegt onderzoeker Laura May Collado.“Hun vocale repertoire is heel divers.”

Schichtig
De boto is een vrij lastig te bestuderen dier. Zo zijn ze moeilijk te vinden en behoorlijk schichtig. De onderzoekers kwamen erachter dat de dolfijn zich wel geregeld laat zien op een vismarktje, in het stadje Mocajuba in Brazilië. De dolfijnen hopen daar af en toe getrakteerd te worden op een lekker visje. Voor de onderzoekers een unieke gelegenheid om de boto van dichtbij te bekijken en te zien hoe de dieren zich gedragen en met elkaar omgaan.

Studie
Het team gebruikte onderwatercamera’s en microfoons om geluiden en interacties tussen de dolfijnen op te nemen. En de onderzoekers hebben maar liefst 237 verschillende geluiden op 20 uur aan opnamen weten vast te leggen. Toch denken de onderzoekers dat ze alsnog niet het complete arsenaal te pakken hebben. Bekijk hieronder zeldzame beelden van de rivierdolfijnen. Op de video hoor je daarnaast meerdere geluiden die de dolfijnen maken. Halverwege hoor je één van de jongen roepen.

Geluiden
Het meest voorkomende geluid waren korte, tweedelige klanken die baby-dolfijntjes maken terwijl ze hun moeders naderen. “Het is opwindend,” zegt May Collado. “Tuimelaars gebruiken fluitende tonen voor communicatie. Maar nu hebben we een ander geluid dat door rivierdolfijnen wordt gebruikt voor hetzelfde doel.” De rivierdolfijnen voerden ook langere gesprekken door middel van fluitende tonen. Echter waren deze interacties veel zeldzamer. De reden van dit gefluit is niet duidelijk, al denken de onderzoekers dat het mogelijk het tegenover gestelde doel dient dan bij tuimelaars; zo zouden boto’s het juist gebruiken om afstand te bewaren.

Frequentie
Ook de toonhoogte waarop de rivierdolfijnen communiceren is wat apart. Zo zit het precies tussen de lage klanken van baleinwalvissen, en de hoge tonen van mariene dolfijnen in. Mogelijk heeft het verschil te maken met dat de boto in rivieren leeft wat een andere vorm van communicatie vereist. “Er zijn veel obstakels, zoals overstroomde bossen en vegetatie in hun leefgebied,” legt May Collado uit. “Het signaal zou zo geëvolueerd kunnen zijn om echo’s van planten te vermijden en zo het bereik verbeteren.”

De onderzoekers denken dat hun studie kan helpen om meer inzicht te krijgen in de manier waarop communicatie zich heeft ontwikkeld in zeezoogdieren. Soortgelijke roepen zijn namelijk ook ontdekt bij grienden en orka’s. De overeenkomsten en verschillen tussen de verschillende soorten zouden kunnen helpen om te achterhalen welke geluiden er het eerst waren, hoe die geëvolueerd zijn en waarom. Zo zou het bijvoorbeeld kunnen dat de geluiden als eerste ontstonden in rivierdolfijnen, maar later geëvolueerd zijn in mariene dolfijnen tot fluitjes en roepingen maar dan in een andere sociale context. Verder onderzoek zou dat moeten uitwijzen. “We kunnen niet zeggen wat het evolutionaire verhaal is, totdat we weten welke geluiden worden geproduceerd door andere rivierdolfijnen in het Amazonegebied,” concludeert May Collado.

Bronmateriaal

"Mysterious River Dolphin Helps Crack the Code of Marine Mammal Communication" - University of Vermont

Afbeelding bovenaan dit artikel: Paulo Castro

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd