Zo’n 13.000 jaar geleden werd de aarde voor een periode van 1400 jaar voor het laatst nog één keer heel erg koud. Het ging de geschiedenisboeken in als de Jonge Dryas of Big Freeze, maar de oorzaak bleef onbekend. Tot vandaag: wetenschappers concluderen dat smeltend ijs kou veroorzaakte.
Het klinkt misschien wat paradoxaal, maar dat is het niet. De ijskap Laurentide – deze bedekt het grootste deel van Noord-Amerika – smolt en het smeltwater liep over het land zo de Noordelijke IJszee in. Het koude water mengde zich met met het al frisse water van de Noordelijke IJszee en de mix kwam in het noorden van de Atlantische Oceaan terecht. Daar legde het de Warme Golfstroom stil. En dat had grote gevolgen. Vóór het smelten van het ijs had de aarde vergelijkbare temperaturen als tegenwoordig, maar nu waren winters met temperaturen van -25 graden Celsius eerder regel dan uitzondering.
Wetenschappers vermoedden al langer dat het smeltwater verantwoordelijk was voor de afkoeling en dat het water via een kanaaltje de oceaan in is gelopen. Bewijs van zo’n waterweg werd echter nooit gevonden. De onderzoekers bestudeerden de kliffen rondom de Mackenzie Delta en de sedimenten die zich in de rotsen bevonden. Ze troffen er op verschillende hoogten en in een groot gebied bewijs van erosie aan. De erosie kan alleen veroorzaakt zijn door een grote vloed van smeltwater.
Door de sedimenten die door de vloed waren aangetast nader te bestuderen kon ook de periode waarin de vloed het land overstroomde worden vastgesteld. Het smeltwater liep kort voor de Jonge Dryas de oceaan in en daarmee was de bewijslast rond.
Deze gebeurtenis van 13.000 jaar oud komt vandaag de dag dichterbij dan ooit. Wetenschappers zijn bang dat de geschiedenis zich herhaalt nu steeds meer ijskappen vandaag de dag smelten.
