Hoogste tijd voor een strakkere regelgeving omtrent door 3D-printers gebruikte materialen en het afval dat door 3D-printers wordt geproduceerd.
Het idee om onderzoek te doen naar de giftigheid van 3D-geprinte objecten ontstond een jaar geleden toen onderzoeker William Grover, verbonden aan de University of California, Riverside, een 3D-printer kocht. Hij wilde met de 3D-printer gereedschappen printen die hij kon gebruiken voor zijn onderzoek naar zebravissen. Maar dat pakte anders uit. Want zodra de embryo’s van zebravissen in aanraking kwamen met door deze printer gemaakte objecten, gingen ze dood.
Twee printers
Daarop besloot Grover uitgebreid onderzoek te gaan doen naar de giftigheid van 3D-geprinte objecten. De onderzoekers richtten zich op twee verschillende soorten printers. Een printer die plastic smelt om een object te printen en een printer die licht gebruikte om een vloeibare stof om te zetten in een vast object. De onderzoekers lieten beide printers een schijfje printen met een diameter van zo’n 2,5 centimeter. Vervolgens plaatsten ze dat schijfje in een petrischaaltje met daarin embryo’s van zebravissen. Gekeken werd hoeveel zebravissen in leven bleven en hoe de zebravissen zich ontwikkelden.
Giftig
Beide printers bleken objecten te printen die giftig waren voor de embryo’s. De embryo’s die bloot werden gesteld aan objecten geprint door de printer die plastic smolt hadden een kleinere overlevingskans dan de embryo’s uit de controlegroep (die niet aan 3D-geprinte objecten werden blootgesteld). Veel gevaarlijker bleek het object dat geprint werd door de printer die vloeibare stoffen met behulp van licht omtovert tot een vast object. Drie dagen nadat de embryo’s aan objecten die door deze printer waren gemaakt, waren blootgesteld was de helft dood. Na zeven dagen waren alle embryo’s dood.
Mini-fabriekjes
Het onderzoek is belangrijk, omdat 3D-printers steeds populairder worden. “Deze 3D-printers zijn een soort kleine fabriekjes in een doos,” stelt Grover. “Fabrieken moeten aan regels voldoen. Wij zouden er nooit zomaar eentje in huis halen. Toch brengen we deze 3D-printers in huis alsof het broodroosters zijn.”
Regels
De onderzoekers pleiten voor een strengere regelgeving omtrent materialen die gebruikt worden om 3D te printen. Ook moeten we beter nadenken over wat we doen met afval – zowel vloeibaar als vast – dat door de 3D-printer wordt gecreëerd. “Veel mensen, waaronder ikzelf, zijn heel enthousiast over 3D-printen. Maar we moeten echt een stapje terug doen en onszelf afvragen hoe veilig deze materialen zijn.”
In de toekomst willen de onderzoekers uitzoeken hoe giftig de door 3D-printers gebruikte materialen zijn en hoe giftig ze zijn als ze met elkaar gemixt worden. Ook willen ze uitzoeken of de 3D-geprinte objecten een gevaar kunnen vormen voor de gezondheid van de mens.
