Wetenschappers denken dat het speeksel van zeeslakken te verwerken is in medicijnen. De chemicaliën in het speeksel werken namelijk pijnstillend. Pijnstillers met deze chemicaliën werken net zo goed als morfine, maar zijn een stuk minder verslavend.
Op dit moment gebruiken onderzoekers speeksel van zeeslakken al als potentiële pijnstiller, alleen moet het direct ingespoten worden in het ruggenmerg van een mens om effect te hebben. Dit gebeurt met een speciale pomp: een apparaat wat niet door iedereen gebruikt kan worden.
Oraal actief
Wetenschappers van de universiteit van Australië probeerden de peptide oraal actief te maken, oftewel: zorgen dat de pijnstiller in pilvorm in te slikken is en zorgen dat het werkt.
Conotoxinen
Het speeksel van een slak bevat conotoxinen. Deze neurotoxinen zijn peptiden, die verschillende biologische functies hinderen. Slakken gebruiken de conotoxinen als wapen om een prooi tijdelijk te verdoven.
Grote lussen
Het is moeilijk om peptiden in een pilletje te stoppen, omdat ze erg onstabiel zijn en normaal niet oraal voorkomen. David J. Craik en zijn team slaagden erin om grotere peptiden aan elkaar te binden, waardoor lussen ontstonden. Hierdoor functioneerden de peptiden in pilvorm.
Craik en zijn team gebruikten zes aminozuren om de peptiden aan elkaar te binden, omdat aminozuren de functie van peptiden niet storen.
Of toch schorpioenengif?
Wetenschappers zijn niet alleen bezig met speeksel van slakken als alternatief voor morfine. Zij zien ook wat in het gebruik van schorpioenengif als toekomstige pijnstiller. Professor Michael Gurevitz van de Tel Aviv universiteit zegt dat de bestanddelen in het gif van een schorpioen miljoenen jaren zijn geëvolueerd en hierdoor zeer efficient zijn en weinig bijwerkingen hebben.
“Dit nieuwe type medicijn zou gebruikt kunnen worden tegen brandwonden, in het leger of na aardbevingen of natuurrampen”, legt Gurevitz uit. “Het medicijn is niet verslavend en werkt zonder bijwerken. Het laat geen sporen achter.”
