Spelrichting beinvloedt scheidsrechter

Europese scheidsrechters zien overtredingen sneller wanneer deze van rechts naar links plaatsvinden. Dat komt door de manier waarop de officials hebben leren lezen: van links naar rechts. Hierdoor zijn ze vooringenomen over situaties die in tegenovergestelde richting plaatsvinden. Dat blijkt uit onderzoek.

De wetenschappers verzamelden twaalf voetballers. Alle voetballers waren oorspronkelijk Engelstalig. De spelers kregen een aantal incidenten op het voetbalveld te zien en moesten deze beoordelen. De proefpersonen bleken vaker te fluiten wanneer een overtreding van rechts naar links plaatsvond. Als dezelfde overtreding van links naar rechts werd gemaakt, floten de proefpersonen veel minder vaak. Dat wijst erop dat wanneer een scheidsrechter een overtreding vanuit twee verschillende posities zou kunnen zien, hij twee verschillende beslissingen zou maken.

Drie
In het experiment zagen de proefpersonen van rechts naar links gemiddeld 66.5 overtredingen. Van links naar rechts namen ze er slechts 63.3 waar. Dat wijst er volgens de onderzoekers op dat scheidsrechters een situatie eerder als een overtreding beschouwen wanneer deze van rechts naar links plaatsvindt.

Diagonaal
Volgens onderzoeker Alexander Kranjec is de kans aanwezig dat scheidsrechters in het echt ook beïnvloed worden door de richting van het spel. Met name de scheidsrechter in het veld kan hierdoor verkeerde beslissingen maken. De grensrechters werken namelijk langs rechte lijnen, terwijl de scheidsrechter geleerd wordt om het spel vanuit diagonale lijnen te volgen. Afhankelijk van hoe die diagonale lijn loopt (van links naar rechts of van rechts naar links) heeft de ene of andere ploeg daar baat bij.

Het onderzoek heeft zich tijdens het WK al bewezen toen de scheidsrechter onterecht een goal van de Verenigde Staten tegen Slovenië afkeurde. Hij zag de situatie van rechts naar links gebeuren en daardoor was de kans wetenschappelijk gezien inderdaad groter dat hij een overtreding (buitenspel in dit geval) zou zien die er niet was.

Afbeelding: Alexander Kranjec, PhD, University of Pennsylvania School of Medicine / PLoS ONE

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd