Staat Amerika een mega-beving te wachten?

Wetenschappers zijn in de geschiedenis van een megabreuk in de Stille Oceaan gedoken en concluderen dat het een kwestie van tijd is voordat een mega-beving de kust van de VS treft. Het noordelijke deel van de breuk blijkt elke 480 jaar voor ellende te zorgen en het zuidelijke deel laat om de 230 jaar met geweld van zich horen. Met de laatste beving in 1700 wordt het dus weer tijd voor actie.

Het draait allemaal om de 1200 kilometer lange Cascadia-zone: een subductiezone die van het noorden van Californië zo naar Brits-Columbia loopt. In de zone duikt de Juan-de-Fucaplaat onder de Noord-Amerikaanse Plaat. De onderzoekers keken hoe de zone zich de afgelopen 6500 jaar gedragen heeft en daar rolt een duidelijk patroon uit.

De subductiezone is vergelijkbaar met de zone die in december 2004 de zeer zware aardbeving nabij Sumatra veroorzaakte.
Gegevens
De laatste keer dat de subductiezone van zich liet horen was in 1700. Zowel het noordelijke als zuidelijke deel kwamen toen in beweging. De onderzoekers baseren hun conclusies op sedimenten en computermodellen. “Door al die gegevens te verzamelen (…) zijn we in staat om vast te stellen wat er gebeurt als de twee platen uiteindelijk – na honderden jaren vastgezeten te hebben – over elkaar heen bewegen,” vertelt onderzoeker Lucinda Leonard.

Toekomst
“We leren waar de meeste breuken ontstaan en hoe groot deze zijn. Dat helpt ons om vast te stellen hoe heftig de beving in de toekomst zal zijn en waar het het ergst is. Ook komen we zo te weten hoe groot de tsunami’s kunnen zijn en hoe ze langs de kust in grootte kunnen verschillen.”

Morgen?
De laatste keer dat de breuk mensen zorgen baarde was in 1700. Nu blijkt dat het zuidelijke deel elke 230 jaar voor ellende zorgt, lijkt het erop dat het een kwestie van tijd is voordat de aarde hier opnieuw beeft. “Het kan zeker nog 200 jaar duren, maar het kan ook morgen al zijn.”

Het is niet voor het eerst dat onderzoekers het aantal bevingen dat een breuk voortbrengt, vaststellen. In augustus deden wetenschappers datzelfde voor de San Andreas-breuk. Deze bleek veel vaker tot ontlading te komen dan gedacht en is ook al ‘overtijd’.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd