Maak maar alvast ruimte op je aanrecht: de voedselprinter komt eraan! Binnen vier tot vijf jaar kan dit exemplaar – of iets wat erop lijkt – al in je keuken staan!
Voedselprinters zijn er natuurlijk allang. Maar vaak zijn ze groot en log en allesbehalve gebruiksvriendelijk. Je moet er eigenlijk (letterlijk!) voor gestudeerd hebben om ze te kunnen gebruiken. Dat moet anders, zo bedacht Hod Lipson, professor aan de faculteit werktuigbouw aan Columbia University in New York en een pionier op het gebied van robotica, 3D-printen en voedselprinten. Hij ontwikkelde – samen met twee studenten – een voedselprinter voor ons allemaal.
Gemak
Eén van de twee studenten die samen met Lipson aan de voedselprinter knutselde, is Drim Stokhuijzen. Het ontwerp van de revolutionaire voedselprinter werd de afstudeeropdracht waarmee hij zijn studie industrieel ontwerpen aan de TU Delft afrondde. “Deze voedselprinter had een compleet andere start dan bestaande voedselprinters,” zo vertelt hij aan Scientias.nl. De huidige voedselprinters zijn eigenlijk niets anders dan gemodificeerde 3D-printers. “Maar voor deze voedselprinter begonnen we echt met niets.” Het doel? Een voedselprinter die net zo gemakkelijk in gebruik is als de welbekende koffiemachines met de minstens zo bekende cupjes die door George Clooney aan de man worden gebracht. “De voedselprinter moest eenvoudig zijn: plug and play.”
Hoe werkt ‘ie?
En dat is gelukt. Want iedereen kan met deze voedselprinter – die ook nog eens heel klein is en dus met gemak op je aanrecht past – uit de voeten. Stokhuijzen legt uit: “Je hebt een soort capsules met daarin gepureerd en ingevroren voedsel waar geen additieven aan zijn toegevoegd. Het apparaat vertelt je in welke volgorde je deze capsules in het apparaat moet stoppen. Een robotarm kan deze capsules pakken en de inhoud op een bord plaatsen. Terwijl de robotarm daarmee bezig is, verhit een infraroodmodule de geprinte lagen.” Terwijl het voedsel geprint wordt, wordt het dus ook gekookt. In de toekomst kun je de capsules gewoon in de winkel kopen. Ook voorziet Stokhuijzen een soort ‘Spotify’ gevuld met gerechtjes waar je als trotse eigenaar van de voedselprinter uit putten kan.
Supplementen
Wellicht zie je jezelf op korte termijn al je pannen en deksels en maatbekers en ander keukengerei bij het grof vuil zetten. Maar wacht nog even! “Dit apparaat vervangt het koken niet,” benadrukt Stokhuijzen. De voedselprinter is niet bedoeld om drie of vier gangen te creëren, maar is een aanvulling op je eigen kookkunsten. “Stel, je hebt een drukke werkdag gehad en niet zo gezond gegeten, dan kun je een gezond gerechtje printen,” legt Stokhuijzen. Omdat je de volledige controle over de samenstelling van het gerechtje hebt, kan het je exact bieden wat je die dag tekort bent gekomen (zie ook het filmpje hieronder).
In de toekomst gaat dat nog een stap verder, voorspelt Stokhuijzen. “De voedselprinter wordt dan je persoonlijke diëtist.” Op basis van je persoonlijke gegevens – die nu reeds door smartphones worden verzameld – weet de printer precies wat je op dat moment nodig hebt.
Heerlijk
Natuurlijk heeft Stokhuijzen de proef op de som genomen en het geprinte voedsel geproefd. Hij blijft enthousiast. “Het is net als met een gewone printer, waarbij de kwaliteit van de inkt de kwaliteit van de print bepaalt. Als je goede ingrediënten gebruikt, is het geprinte voedsel heerlijk.”
Gezond
Waarschijnlijk had Stokhuijzen een paar jaar geleden niet gedacht dat hij vandaag zo enthousiast zou zijn over geprint voedsel. “Ik was bij aanvang heel sceptisch,” erkent hij. “Ik vroeg me af of we 3D-geprint voedsel wel nodig hadden. Ik was net druk bezig met gezond eten en dat lijkt haaks te staan op het reageerbuis- en robotachtige geprinte voedsel.” Maar opeens realiseerde Stokhuijzen zich dat gezond eten dankzij de voedselprinter veel gemakkelijker kan worden. “Als je nu door de supermarkt loopt, dan wil je voedsel dat kostenefficiënt, oftewel niet te duur is. Maar het moet ook voedzaam en gezond zijn. En het moet gemakkelijk te bereiden zijn. En lekker. Het is eigenlijk onmogelijk om aan al die vereisten tegelijkertijd te voldoen: als je iets makkelijks wilt, is het vaak ongezond. En als je iets heel gezonds wilt, is het vaak duurder. En dus maak je in de supermarkt eigenlijk altijd een verkeerde keuze.” De voedselprinter maakt daar een einde aan, omdat deze voedsel kan creëren dat aan alle genoemde eisen voldoet. “Deze voedselprinter kan gezond eten democratiseren.”
Acceptatie
Maar hoelang moeten we daar nog op wachten? “Deze voedselprinter is een proof of concept en wordt op dit moment in het laboratorium doorontwikkeld. We verwachten dat deze over vier tot vijf jaar in de keuken te vinden is.” Of dat werkelijk haalbaar is, hangt met name af van ons, de consument. “Op dit moment is de markt nog vrij sceptisch,” stelt Stokhuijzen. “De acceptatie van de voedselprinter is denk ik de grootste uitdaging. Misschien komt die vanuit de mensen zelf. Of eerst vanuit atleten, waarna de consument aansluit.”
Maar acceptatie door de massa is niet de enige hobbel die genomen moet worden. Er komt nog veel meer bij kijken. Zo is er bijvoorbeeld dringend behoefte aan software voor het ontwerpen van voedsel. Al jarenlang wordt voor het ontwerpen van constructies en apparaten een beroep gedaan op CAD-systemen. Maar deze systemen schieten tekort als er met voedsel wordt gewerkt. Daar is speciale software voor nodig die bijvoorbeeld kan voorspellen hoe een 3D-geprinte vorm eruit ziet als deze een x aantal minuten is gekookt bij een temperatuur van x graden Celsius.
Er is dus nog werk aan de winkel. Maar de voedselprinter lijkt een onstuitbare technologie te zijn. “We verwachten dat deze voedselprinter rond de 100 dollar gaat kosten,” vertelt Stokhuijzen. De capsules zullen qua prijs absoluut de concurrentie aankunnen met kant-en-klaarmaaltijden, maar wel iets duurder zijn dan de maaltijden die je helemaal zelf bereidt. Stokhuijzen kan in ieder geval niet wachten. “Als de voedselprinter op de markt komt, krijgt deze zeker een plekje in mijn keuken. Het is zo makkelijk op drukke dagen. Net als gisteren: ik had gesurfd en ‘s avonds zin in eten. Maar dan ben ik te lui om iets te koken en neem ik toch maar een pizza. Of ik kook snel pasta. Maar dan kijk ik achteraf op de verpakking en blijkt er weer heel veel zout in te zitten. Met de voedselprinter kan ik een gemakkelijk en gezonde keuze maken én heb ik de controle over wat er in mijn eten zit.”
