Zelfs wanneer prairiewolven die in stadse gebieden leven alle gelegenheid hebben om een scheve schaats te rijden, doen ze dat niet. Ze blijven hun partner vaak trouw tot de dood ze scheidt, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Het zou verklaren waarom de prairiewolf het juist in stedelijke gebieden zo goed doet.
De onderzoekers bestudeerden 236 prairiewolven die in de omgeving van Chicago leefden gedurende zes jaar. In die periode ging geen enkele prairiewolf vreemd. En dat is heel verrassend. Want de prairiewolven leven in grote groepen en hebben voedsel genoeg. Normaal gesproken zijn dat situaties waarin andere soorten uit de wolvenfamilie veelvuldig vreemdgaan. “Zelfs met alle mogelijkheden die de prairiewolven hadden om te flirten, deden ze het niet,” moet onderzoeker Stan Gehrt vaststellen.
Succes
Dat de prairiewolven zo trouw zijn, werpt overigens wel zijn vruchten af. Sterker nog: het zou kunnen verklaren waarom de prairiewolven het in stedelijke gebieden zo goed doen. Vrouwelijke prairiewolven zijn – zeker als er voedsel genoeg voorhanden is – in staat om in één keer veel jongen op de wereld te zetten. En daarom is het maar goed dat de vaders bij hun vrouwen blijven. “Als de vrouw zou proberen om deze grote nesten in haar eentje op te voeden, dan zou ze dat echt niet kunnen. Maar het mannetje besteedt net zoveel tijd aan het opvoeden van deze jongen als het vrouwtje.”
Waarom niet vreemdgaan?
Door bij zijn vrouwtje te blijven en te helpen met de opvoeding investeert de mannelijke prairiewolf in zijn nageslacht. Maar dat zou de prairiewolf toch ook doen als hij met zoveel mogelijk vrouwtjes paart en zijn kansen spreidt? Dat klopt, maar polygamie heeft één belangrijk nadeel. Een mannetje weet namelijk nooit of de jongen die een vrouwtje op de wereld zet wel echt van hem zijn. Door monogaam te zijn, kan een mannelijke prairiewolf investeren in jongen waarvan hij zeker weet dat ze zijn genen hebben.
Wanneer het vrouwtje vruchtbaar is, zijn de stelletjes met name heel close. De mannetjes en vrouwtjes doen dan alles samen: voedsel vinden, het territorium afbakenen, enzovoort. “Ze zijn altijd aan elkaars zijde te vinden,” vertelt onderzoeker Cecilia Hennessy. Uit het onderzoek blijkt ook dat sommige stelletjes al wel tien jaar samen waren. “Ze gingen pas uit elkaar wanneer één van de twee doodging.”
