Steeds minder jonge ijsberen door smeltend ijs

Het ijs in de Noordelijke IJszee neemt af en dat heeft grote gevolgen voor de ijsberen in de Hudsonbaai, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Er worden steeds minder jonge ijsberen geboren. Als de trend doorzet, kunnen de ijsberen hier wel eens verdwijnen. Bovendien zijn de wetenschappers bang dat de populaties op de gehele noordpool op korte termijn ook deze problemen krijgen.

Wetenschappers van de universiteit van Alberta bestudeerden de hoeveelheid zee-ijs en jonge ijsberen gedurende lange tijd. Ze ontdekten dat de temperaturen in de Hudsonbaai opliepen, het ijs sneller begon te smelten en het aantal jonge ijsberen afnam.

Zwanger
Wanneer ijsberen zwanger zijn, verstoppen ze zich een tijdje en eten ze gedurende acht maanden niet. Om zolang zonder eten te kunnen, moeten ze voorafgaand aan hun zwangerschap flink eten. Dat doen ze door intensief te jagen. IJs is daarbij hard nodig: de beren gebruiken het om zeehonden in diepere wateren te vangen. Doordat de lente steeds eerder begint en het ijs steeds eerder smelt, wordt het jachtseizoen steeds korter. De moeders kunnen daardoor minder vet verzamelen en zijn niet in staat om acht maanden zonder voedsel te overleven.

WIST U DAT…

…een ijsbeer onlangs 687 kilometer zwom in zijn zoektocht naar ijs?

Model
Met behulp van wiskundige modellen brachten wetenschappers de exacte impact van het terugtrekkende ijs in beeld. Als het ijs in de Hudsonbaai een maand eerder dan in de jaren ’90 verdwijnt, dan is tussen de 40 en 73 procent van de zwangere ijsberen niet in staat om een gezond jong op de wereld te zetten. Als het ijs zich twee maanden eerder verdwijnt, lukt het zelfs 55 tot 100 procent van de zwangere beren niet om te jongen.

Zuidelijk
De ijsberen in de Hudsonbaai zijn de meest zuidelijke populatie. Het is dan ook logisch dat zij als eerste door de klimaatverandering worden getroffen. Wetenschappers zijn bang dat het scenario dat zich nu in de baai voltrekt later ook op de noordpool gaat plaatsvinden.

Het complete onderzoek is terug te vinden in het blad Nature Communications.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd