Wat gebeurt er als sterrenstelsels botsen?
Op dit moment vliegt het Andromedastelsel met 400.000 kilometer per uur op de Melkweg af. Over vier miljard botst het Andromedastelsel met ons Melkwegstelsel. Het is natuurlijk mogelijk dat de mens tegen die tijd nog bestaat. Misschien leven we op meerdere planeten in honderden zonnestelsels. Het zou natuurlijk kunnen. Hebben we dan te vrezen voor deze botsing?
Nee. Een botsing van twee of meer sterrenstelsels is niet te vergelijken met een frontale botsing tussen twee auto’s. Er is namelijk enorm veel ruimte tussen sterren in ons sterrenstelsel. De zon heeft een doorsnede van 1,4 miljoen kilometer. Proxima Centauri, de meest nabije ster, is 39.900.000.000.000 kilometer van ons verwijderd. Stel je eens twee pingpongballen voor, waarvan de ene zich in Brussel bevindt (onze zon) en de andere in Rome (Proxima Centauri).
Doordat er zoveel ruimte tussen de sterren zit, is de kans heel klein dat objecten op elkaar botsen. Een botsing tussen sterrenstelsels heeft wel grote gevolgen voor gas en stof tussen sterren. Dit wordt het interstellaire medium genoemd. Het interstellair medium van ons sterrenstelsel zal op dat van het Andromedastelsel botsen, waardoor gas en stof wordt samengedrukt en er veel nieuwe sterren worden gevormd.
Wat is er buiten ons heelal?
Er is niet één planeet, niet één ster, niet één sterrenstelsel en niet één sterrenstelselcluster. Het is logisch dat er dus ook meer heelallen zijn. Dit noemen we ook wel het multiversum. Hoe het multiversum exact er uit ziet, is natuurlijk onbekend. We kunnen er enkel over filosoferen. Sommige wetenschappers denken dat er veel meer dimensies zijn dan de vier die we kennen (ruimte & tijd). Wellicht bestaan er naast ons driedimensionale membraan van de ruimte nog andere driedimensionale branen in een hogere dimensionale ruimte. Fysicus Brian Greene van de universiteit van Columbia ziet ons heelal als een plaat, zwevend in een hoger-dimensionale ruimte. “Vergelijkbaar als een boterham binnen een grootser kosmisch brood”, zo staat in zijn boek ‘The Hidden Reality‘.
Een alternatief beeld van het multiversum is die van een glas cola met heel veel belletjes. Of als een emmer met sop. Ieder belletje is een eigen heelal. Sommige belletjes worden groter – omdat de desbetreffende heelallen uitdijen – terwijl andere belletjes krimpen. Af en toe botsen heelallen tegen elkaar aan. Volgens fysicus Roger Penrose zijn de aanwijzingen hiervan in ons huidige heelal te zien.
Terwijl ons heelal groeit, kan het volgens de wetenschappers tegen de rand van een ander universum botsen. Dit heeft gelukkig geen grote invloed op ons heelal. We verdwijnen niet spontaan. Maar wel ontstaat er een soort kosmische kneuzing. Deze kosmische kneuzingen zijn te zien als hete plekken in de kosmische achtergrondstraling. Dit is de warmtestraling die is uitgezonden kort na de oerknal.
Heb jij een vraag over sterrenkunde? Mail ons jouw vraag via het contactformulier en wellicht staat jouw vraag de volgende keer in deze rubriek! Op 27 juli verschijnt de volgende editie van sterrenkunde voor beginners!
