Het lijkt een heel vredig waterverfschilderij, maar in werkelijkheid worden alle ‘penseelstreken’ veroorzaakt door heftige stormen en winden.
De prachtige foto is gemaakt door ruimtesonde Cassini. Op het moment dat de sonde de foto maakte, was deze zo’n 1,4 miljoen kilometer van Saturnus verwijderd. Elke pixel op deze foto laat een gebied zien dat zo’n 86 kilometer groot is.
Hexagon
Wat natuurlijk direct opvalt, is de beroemde hexagon van Saturnus: een zeshoekig wolkenpatroon. In het hart van de hexagon bevindt zich een grote zwarte ‘stip’ die de noordpool van Saturnus lijkt te markeren. Het is waarschijnlijk het oog van een orkaan-achtige storm die op de noordpool woedt. Het oog is zo’n 2000 kilometer breed, ongeveer twintig keer groter dan het oog van een gemiddelde orkaan op aarde. Orkanen op aarde zijn geneigd om zich naar het noorden te haasten. Het exemplaar op Saturnus bevindt zich reeds op het meest noordelijke punt en verplaatst zich niet. Aangenomen wordt dat de enorme storm op de noordpool van de gasreus al jaren woedt.
De banden
Naast de storm op de noordpool springen natuurlijk ook de verschillende ‘banden’ die we op verschillende breedtes rond de gasreus aantreffen, in het oog. Elke band kent andere windsnelheden dan de band ernaast. Ook de hoogte waarop de wolken zich in de atmosfeer van Saturnus ophouden, verschilt van band tot band. Op de grens tussen twee banden – waar banden dus ook de interactie met elkaar aangaan – zien we wervelingen ontstaan.
Foto’s zoals deze moeten we koesteren: de missie van Cassini – de enige ruimtesonde in een baan rond Saturnus – nadert zo langzamerhand zijn einde. Binnenkort begint de sonde aan de ‘Grande Finale’. Tijdens dit deel van de missie zal Cassini herhaaldelijk in de ruimte tussen Saturnus en zijn ringen duiken. In september 2017 zal de sonde opdracht krijgen om zich in de atmosfeer van Saturnus te boren. De enorme druk en temperatuur in de atmosfeer van de gasreus zal de sonde fataal worden. NASA wil zo voorkomen dat Cassini – wiens brandstof na twintig jaar een eind op is – op één van Saturnus’ manen neerstort. Een aantal van deze manen – Titan en Enceladus bijvoorbeeld – bezitten onder hun ijzige korst een oceaan bestaande uit vloeibaar water. Onderzoekers sluiten niet uit dat in die oceanen leven mogelijk is en dus willen ze deze manen absoluut niet ‘besmetten’ met aardse microben die wellicht nog op Cassini aanwezig zijn.
