Supercomputer maakt trailer voor nieuwe bioscoopfilm

Voor het eerst heeft kunstmatige intelligentie in de vorm van supercomputer Watson meegewerkt aan de productie van een filmtrailer.

Een trailer is doorgaans maar enkele minuten lang, maar vergis je niet: het maken ervan is tijdrovend. Filmmakers moeten uren aan beeldmateriaal doorspitten en daarbij scènes selecteren die geschikt zijn voor gebruik in de trailer. Vervolgens moeten die scènes natuurlijk ook nog verwerkt worden tot een samenhangende trailer. Het complete proces kan gemakkelijk tien tot dertig dagen in beslag nemen. Maar met behulp van een supercomputer hebben filmmakers nu in 24 uur tijd een trailer gemaakt.

Watson
Binnenkort verschijnt de spannende film ‘Morgan‘ in de bioscopen. De film draait om kunstmatige intelligentie en had nog een trailer nodig. De filmmakers besloten daarvoor een beroep te doen op..jawel..kunstmatige intelligentie. En wel in de vorm van de supercomputer van IBM: Watson.

Subjectief
Het was de bedoeling dat de supercomputer de scènes voor in de trailer zou selecteren. En dat is lastiger dan je denkt. “Films, met name horrorfilms, zijn heel subjectief,” stelt John Smith, namens IBM. Wat jij een spannende film vindt, vindt een ander helemaal niet spannend en omgekeerd. “Ons team moest een systeem leren om te begrijpen ‘wat is spannend?’ om vervolgens op basis daarvan een trailer te creëren die door het grootste deel van de kijkers als ‘angstaanjagend en spannend’ wordt bestempeld.”

“Ons team moest een systeem leren om te begrijpen ‘wat is spannend?'”

Leren
De onderzoekers schotelden het systeem de trailers van 100 horrorfilms voor. Het systeem bestudeerde ze scène voor scène. De supercomputer maakte een visuele analyse en identificeerde daarbij mensen, objecten en emoties. Vervolgens volgde er een audio-analyse waarbij de supercomputer bijvoorbeeld naar de muziek of de toon van stemmen luisterde om de gevoelens die in de scènes speelden, te doorgronden. Ook analyseerde de supercomputer de scène als geheel. Hierbij lette deze bijvoorbeeld op de belichting en de locatie waar de scène gefilmd was. “Het systeem ‘begrijpt’ nu welke soorten scènes categorisch in de structuur van een spannende filmtrailer passen.”

Tien scènes
En dus was het tijd voor het echte werk. De supercomputer kreeg de complete film ‘Morgan‘ voorgeschoteld. Nadat het systeem de film had ‘gezien’, identificeerde het tien momenten die het meest geschikt waren voor gebruik in de trailer. In dit geval reflecteerden die scènes tedere of spannende scènes. “Maar als we met een andere film hadden gewerkt, had het systeem andere soorten scènes geselecteerd.”

Eén foutje
Zodra het systeem tien scènes had geselecteerd, gingen filmmakers met deze scènes aan de slag. “Ons systeem koos – niet geheel verrassend – momenten in de film die niet in andere ‘Morgan‘-trailers zaten. Het systeem stelde ons in staat om op andere manieren naar momenten in de film te kijken: momenten die traditioneel gezien niet geselecteerd zouden worden, stonden nu hoog op het lijstje.” Watson bleek echter niet onfeilbaar. Zo stond er één scène op zijn lijstje die niet paste in het verhaal. “Dus besloten we die scène niet te gebruiken.”

Tussen het moment waarop supercomputer Watson de film voor het eerst ging bekijken en het moment waarop filmmakers de laatste hand legden aan de trailer, verstreken tien uren. “De tijd die nodig is voor een bepaald proces verkorten van weken naar uren: dat is de werkelijke kracht van kunstmatige intelligentie.”

Nieuwsgierig geworden? Bekijk de trailer hieronder!

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd