Supercomputers geven een heel nieuwe kijk op onze CO2-uitstoot

Een bijzonder filmpje onthult – in 3D – hoe koolstofdioxide zich in de atmosfeer gedraagt.

De hoeveelheid CO2 in de atmosfeer bepaalt de temperatuur op aarde. Op het moment pompen wij mensen grote hoeveelheden CO2 in de atmosfeer – met name door de verbranding van fossiele brandstoffen – en dat leidt tot een verandering in het klimaat: de aarde warmt op. Wetenschappers vragen zich af hoe het klimaat zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Daartoe moeten ze meer inzicht krijgen in hoe koolstofdioxide zich in de atmosfeer gedraagt en hoelang het in de atmosfeer blijft hangen.

Data
Satellieten kunnen daarbij helpen. In 2014 lanceerde NASA een satelliet die specifiek ontworpen is om koolstofdioxide in de atmosfeer te meten. Het leverde ontzettend veel data op. En met behulp van supercomputers hebben wetenschappers die data nu gecombineerd met weermodellen en gevisualiseerd.

Visualisatie
Het resultaat is een filmpje dat laat zien hoe de CO2-concentratie in de atmosfeer tussen september 2014 en september 2015 afneemt en toeneemt. En hoe de koolstofdioxide zich door de atmosfeer verplaatst.

Nog niet eerder zagen we de gedragingen van CO2 in de atmosfeer zo gedetailleerd. Te zien is hoe de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer op het noordelijk halfrond toeneemt en afneemt en hoe continenten, bergruggen en stromingen in de oceaan van invloed zijn op weerpatronen en dus de beweging van CO2 in de atmosfeer. Ook de invloed die een regionale hyperactieve fotosynthese – zoals bijvoorbeeld in de Corn Belt in de VS – heeft, wordt zichtbaar.

Uiteindelijk moeten de dataset en de visualisaties die daaruit voortkomen een beter beeld geven van de koolstofcyclus. Want daarover hebben onderzoekers nog veel vragen. Ze weten dat ongeveer 50 procent van de CO2-uitstoot in de atmosfeer blijft hangen en dat ongeveer 25 procent door vegetatie op het land wordt opgenomen. Nog eens 25 procent wordt door de oceaan geabsorbeerd. Dat klinkt als een duidelijk verhaal, maar toch zijn er nog veel onzekerheden. Zo weten we bijvoorbeeld niet welke ecosystemen – met name op het land – welke hoeveelheden CO2 opnemen. En ook weten we niet of het land en de oceanen als de CO2-uitstoot toeneemt CO2 blijven absorberen of op een gegeven moment verzadigd raken. Pas als we die vragen kunnen beantwoorden, kunnen we gedetailleerde conclusies trekken over hoe we van invloed zijn op het toekomstige klimaat van de aarde.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd