Een telescoop van de ESO-sterrenwacht in Chili heeft één van de beste opnames ooit gemaakt van Lupus 3. De donkere wolk vormt een heuse kraamkamer: hier ontstaan uit duisternis de helderste sterren.
Op de foto is een donkere wolk te zien. Geloof het of niet, maar in deze donkere wolk ontstaat licht, in de vorm van sterren. De wolk bevat heel veel koel kosmisch stof waar nieuwe sterren uit ontstaan.
De geboorte van een ster
Wanneer de dichte delen van de wolk door toedoen van hun eigen zwaartekracht samenballen, warmen ze op en gaan stralen. In eerste instantie is die straling niet te zien: de wolk houdt het zichtbare licht tegen. Maar wanneer de sterren helderder en heter worden, kunnen de wolken ze niet meer verhullen. De sterren geven intense straling en sterrenwinden af die de wolken wegblazen. De jonge sterren onthullen zich dan aan de buitenwereld.
Onthulling
De heldere sterren die u op de foto rechts van de donkere wolk ziet, hebben zich reeds onthuld. Het blauwe licht verraadt dat deze jonge sterren nog niet al het stof in hun omgeving hebben opgeruimd.
Nog veel meer sterren
Op de foto vallen vooral de zeer heldere blauwe sterren op. Maar er zijn er natuurlijk nog veel meer (in wording). Hoe kan het ook anders in zo’n stellaire kraamkamer.
De donkere wolk – Lupus 3 – bevindt zich op zo’n 600 lichtjaar van de aarde. Het gebied dat op de foto prijkt is in werkelijkheid ongeveer vijf lichtjaar groot. Astronomen verdiepen zich graag in dergelijke stervormingsgebieden. Juist in zulke kleine stervormingsgebieden als Lupus 3 ontstaan namelijk sterren die vergelijkbaar zijn met de sterren in ons sterrenstelsel. Onze eigen zon is waarschijnlijk meer dan vier miljard jaar geleden in een vergelijkbaar stervormingsgebied ontstaan. Door zulke gebieden te bestuderen, kunnen we meer over de totstandkoming van onze zon en vergelijkbare sterren te weten komen.
