Telescoop ziet ruimtepuin op de maan inslaan

In elf uur tijd was de telescoop getuige van zo’n vier inslagen.

Een telescoop in Griekenland houdt sinds kort de maan nauwlettend in de gaten. De telescoop speurt het maanoppervlak af op zoek naar kleine lichtflitsen die erop wijzen dat een object op de maan is ingeslagen.

Veelbelovend
En de eerste waarnemingen zijn veelbelovend. In zo’n elf uur tijd nam de telescoop maar liefst vier inslagen waar. De komende 22 maanden zal deze naar verwachting dan ook nog heel wat lichtflitsen te zien krijgen.

Een door NELIOTA waargenomen inslag op de maan. Afbeelding: NELIOTA Project.
Het belang
Het onderzoeksproject – NELIOTA, Near-Earth object Lunar Impacts and Optical TrAnsients genoemd – is belangrijk. De aarde en maan worden namelijk continu gebombardeerd door ruimtepuin. In de meeste gevallen gaat het om stofdeeltjes of kleine steentjes. Maar zo af en toe kunnen opeens ook grotere – en potentieel gevaarlijke – objecten opduiken. We zagen dat bijvoorbeeld in februari 2013 gebeuren toen een 20 meter grote meteoriet boven het Russische Tsjeljabinsk uit elkaar spatte.

De middelgrote ruimtestenen
Bij helder weer zie je eigenlijk altijd wel ‘vallende sterren’: kleine stofdeeltjes die in de atmosfeer verbranden. Veel minder is echter bekend over de wat grotere objecten die op de aarde afstevenen: puin dat enkele decimeters tot meters groot is. Deze objecten zijn namelijk te klein om direct met een telescoop te detecteren en worden ook zelden op camera vastgelegd op het moment dat ze de aardse atmosfeer binnendringen. Om toch te weten te komen hoe vaak dit soort objecten op de aarde afstevenen, kunnen we kijken naar de maan. En dan met name het donkere deel van de maan dat niet verlicht wordt door de zon. Wanneer ruimtepuin hier inslaat, verbrandt het en daarbij ontstaat een korte lichtflits die vanaf de aarde zichtbaar is. NELIOTA zoekt naar die lichtflitsen en kan aan de hand ervan onder meer meer vertellen over de omvang en massa van het object. En is tevens in staat om de temperatuur van de lichtflitsen vast te stellen.

Het onderzoek kan niet alleen onthullen hoe vaak middelgrote ruimtestenen bij de aarde in de buurt komen. De studie heeft ook implicaties voor de ambities van veel ruimtevaartorganisaties en -bedrijven. Steeds meer mensen zien er namelijk wel iets in om een bemande basis op de maan op te zetten. Maar dan moeten we voorafgaand wel weten met welke gevaren zo’n maanbasis te maken kan krijgen. Rondvliegend ruimtepuin is een heel reëel risico: omdat de maan geen atmosfeer heeft, slagen ook kleinere ruimtestenen er moeiteloos in om het oppervlak te bereiken.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd