Uw ogen verraden hoeveel uw brein van chocolade houdt

chocolade-eten

Wanneer we iets lekkers proeven, dan reageert ons brein daarop door een belonend stofje vrij te geven. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat een simpel oogonderzoek kan verraden hoe lekker ons brein het voedsel werkelijk vindt. Het onderzoek kan wel eens implicaties hebben voor toekomstig onderzoek naar obesitas en voedselverslavingen.

Wanneer we iets doen wat ons brein bevalt, bijvoorbeeld wanneer we iets lekkers eten, dan komt het stofje dopamine vrij. Dat geeft ons een goed gevoel en beloont ons dus als het ware voor ons gedrag. Hierdoor worden we aangemoedigd om het gedrag nog eens te herhalen. Maar niet alleen in het brein is het stofje dopamine actief. Ook in ons oog speelt het een rol. Het komt vrij in het netvlies wanneer de oogzenuw in een reactie op blootstelling aan licht actief wordt.

Experiment
Wetenschappers dachten altijd dat de dopamine-systemen in het oog en het brein niet met elkaar samenhingen. Maar experimenten, uitgevoerd aan de universiteit van Drexel, laten een heel ander beeld zien. Wetenschappers gaven een aantal proefpersonen een stukje chocolade en stelden de ogen van de proefpersonen bloot aan licht. Daarop nam het aantal elektrische signalen in het oog sterk toe, veel sterker dan wanneer de proefpersonen een controlesubstantie (water) proefden. Sterker nog: de reactie van het oog was net zo heftig als wanneer proefpersonen een medicijn toegediend kregen dat specifiek bedoeld was om dopamine op te roepen.

WIST U DAT…

…zelfs een kleine eetzonde (bijvoorbeeld een klein stukje chocolade) grote gevolgen kan hebben?

Afhankelijk
“Wat dit onderzoek zo opwindend maakt, is dat het dopamine-systeem in het oog altijd gezien werd als een systeem dat onafhankelijk van het dopamine-systeem in de rest van het brein functioneerde,” legt onderzoeker Jennifer Nasser uit. “Dus de meeste mensen zouden zeggen dat het proeven van voedsel dat het dopamine-systeem in het brein stimuleert geen effect heeft op het dopamine-systeem in het oog.” Maar het experiment laat iets heel anders zien. Als dit effect ook tijdens grootschaligere experimenten (aan dit onderzoek namen slechts negen proefpersonen deel) overeind blijft, zou dat kunnen betekenen dat een simpel oogonderzoek gebruikt kan worden om voedselverslavingen en obesitas te bestuderen. “Voedsel zorgt ervoor dat we voedingswaarden binnenkrijgen, maar levert ons ook een prettig gevoel op, één van de bijwerkingen van voedsel is een overvloed aan calorieën. Ik wil dat mensen het maximale plezier en de maximale voedingswaarde uit voedsel halen, maar ik wil ook de bijwerkingen ervan beperken. We hebben meer gebruiksvriendelijke gereedschappen nodig om dat te doen.”

En een simpel oogonderzoek kan wel eens zo’n gereedschap zijn. De onderzoekers gebruikten tijdens hun studie een elektro-retinogram (ERG). Hiermee wordt het functioneren van het netvlies bestudeerd. Een elektro-retinogram is relatief goedkoop, kost weinig tijd en is gemakkelijk toe te passen. En dat maakt het volgens de onderzoekers tot een prettige manier om onderzoek te doen naar bijvoorbeeld obesitas.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd