Een vleermuizensoort en een vleesetende plant op Borneo hebben de handen ineengeslagen en werken nauw samen. De vleermuis slaapt in de kelk van de plant en doet er in ruil voor die gastvrijheid ook zijn behoefte. Die behoefte eet de plant vervolgens weer op. Zo’n samenwerking tussen een vleesetende plant en zoogdier is tamelijk uniek, maar werkt uitstekend.
De onderzoekers kwamen de bijzondere samenwerking op het spoor toen ze zendertjes op de ruggen van de vleermuizen bevestigden. Een groot deel van de populatie vleermuizen bleek te rusten en slapen in de kelken van de vleesetende plant Nepenthes rafflesiana.
Zowel de plant als de vleermuis eten insecten. Maar toch zijn ze geen concurrenten. “De vleermuizen eten de vaak bedorven insecten die nog in de kelk zitten niet op,” weet onderzoeker Ulmar Grafe. Overigens kunnen ze dat ook niet. De insecten die de vleesetende plant heeft gevangen, bevinden zich helemaal onderin de kelk en daar is het zo smal dat de vleermuis er niet eens bij kan komen.
Voedsel
De plant heeft ondertussen wel baat bij de aanwezigheid van de vleermuis. Uit een analyse blijkt dat de plant zo’n 33,8 procent van zijn voedingsstoffen uit de poep en urine van vleermuizen haalt. De samenwerking verloopt zelfs zo goed dat het erop lijkt dat de plant weinig moeite meer doet om zelf insecten te vangen. De plant stopt veel meer energie in het ontwikkelen van aantrekkelijke en grote kelken om zo vleermuizen aan te trekken. Sommige kelken zijn zelfs groot genoeg voor twee personen. “Moeders trekken hun jong in de kelk.”
Waarschijnlijk is de relatie tussen de plant en vleermuis het resultaat van een jarenlange ‘onderhandeling’. De eerste vleermuizen die in de kelk kropen, deden dat mogelijk omdat het hen veilig leek. De plant bleek daar ook baat bij te hebben en begon zich steeds minder op insecten en steeds meer op vleermuizen te richten.
