Veel mensen zijn in de veronderstelling dat een droevige film die gebaseerd is op ware gebeurtenissen een grotere emotionele impact heeft dan een droevige film die aan de fantasie van schrijvers ontsprongen is. Maar dat klopt niet.
Dat blijkt uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in het blad Journal of Consumer Research. Onderzoekers baseren hun conclusies op een aantal experimenten. Tijdens een eerste experiment verzamelden ze een aantal proefpersonen en vertelden deze dat ze een film te zien kregen die geheel fictief was. Vervolgens keken de proefpersonen de film. Het feit dat de film fictief was, maakte de proefpersonen enkel minder droevig wanneer de film zo af en toe gepauzeerd werd, zodat de proefpersonen tijd hadden om na te denken over het fictieve karakter ervan.
Tijdens een twee experiment kregen proefpersonen een tragisch verhaal te lezen. Na afloop vroegen de onderzoekers aan de proefpersonen hoe ze zich zouden voelen als het verhaal fictief of waargebeurd was. De proefpersonen gaven aan dat ze zich aanzienlijk droeviger zouden voelen als het verhaal waargebeurd was. Een tweede groep kreeg hetzelfde verhaal te lezen. Een deel van de groep kreeg te horen dat het verhaal fictief was. Een andere groep hoorde dat het waargebeurd was. Beide groepen voelden zich na afloop net zo verdrietig.
Uit het onderzoek blijkt dat mensen onterecht denken dat een droevig waargebeurd verhaal ze verdrietiger maakt dan een fictief droevig verhaal. “Consumenten kiezen misschien voor een tragisch fictief verhaal, omdat ze aannemen dat het feit dat het fictief is ze minder droevig maakt dan een minder dramatisch, maar waargebeurd verhaal,” zo schrijven de onderzoekers. “Maar het fictieve karakter verandert de impact van het tragische verhaal niet en maakt mensen emotioneler dan wanneer ze het waargebeurde (maar minder droevige, red.) verhaal hadden gelezen.”
