Afgelopen weekend werd een 17-jarige jongen door een ijsbeer aangevallen en gedood. Waarom en: hoe vaak gebeurt dit nu?
In de media wordt de ijsbeer gepresenteerd als één van de weinige soorten die actief op jacht kan gaan naar mensen. Een dodelijke jager met grote kracht en een niet te onderschatten uithoudingsvermogen. En hoewel er geen enkele reden is om de ijsbeer te onderschatten, lijkt enige relativering op zijn plaats.
Tien
De afgelopen 125 jaar hebben mensen regelmatig oog in oog gestaan met ijsberen. Dat kostte levens, maar niet zoveel als men zou verwachten: ‘slechts’ acht doden in Canada en twee in Alaska.
Tips
Voordeel
Dat doet vermoeden dat de ijsbeer óf een hele slechte mensenjager is óf de confrontatie niet opzoekt. Het eerste klopt niet. Het tweede komt meer in de buurt. Een ijsbeer is niet gek: een aanval op mensen is niet in zijn voordeel; een aanval op een vette zeehond is niet alleen gemakkelijker, maar levert ook meer vlees op.
Honger
Toch kunnen er wel redenen zijn om mensen aan te vallen. Zo kan een ijsbeer zich bedreigd voelen. Zo’n gevoel ontstaat gemakkelijker wanneer de ijsbeer jongen heeft. Een andere mogelijkheid is dat de beer gewoon honger heeft. Veelal zijn het magere ijsberen die mensen aanvallen: jonge beren die nog niet goed kunnen jagen of hun prooi steeds verder zien verdwijnen doordat het klimaat of de omgeving verandert.
Een aanval door een ijsbeer is nu nog een zeldzame aangelegenheid. Maar dat kan in de toekomst wel eens veranderen. Het ijs smelt in een rap tempo: daarmee verdwijnen ook de jachtvelden van het dier. De ijsberen trekken dan ook naar dorpen om toch aan voedsel te komen. De ijsbeer is als een kat in het nauw. Alleen kunnen de rare sprongen van dit dier – wanneer we hem onderschatten – zomaar fataal zijn.