Waarom mensen niet op een zebra rijden

zebra

Van een man of vrouw te paard kijken we niet gek op. Maar een man of vrouw op een zebra is iets bijzonders, waarom eigenlijk?

Je ziet het maar zelden: een zebra met daarop een ruiter of erachter een karretje. Het is ons namelijk niet gelukt om de zebra te domesticeren. Het dier blijft agressief, paniekerig en onvoorspelbaar. Maar waarom eigenlijk? Wetenschappers komen met een nieuwe verklaring. Het zou allemaal te wijten zijn aan pijltjes gevuld met gif.

Gedrag
Wetenschappers bestudeerden het gedrag van zebra’s in Afrika en wilde paarden in Nevada en Californië wanneer mensen ze benaderden. Er bleken grote verschillen te zijn. Een paard werd gemiddeld alert wanneer mensen ongeveer 50 meter van hem verwijderd was. En wanneer de afstand tussen een mens en het wilde paard zo’n 16,5 meter was, zette het paard het op een lopen. Bij de zebra’s lagen die afstanden anders: als de mens op 62 meter afstand was, werden ze alert en als de mens op 36 meter afstand was, zetten ze het op een lopen.

Moderne wilde paarden in afgelegen gebieden

Overigens blijkt uit het onderzoek wel dat wilde paarden die in afgelegen gebieden wonen en weinig mensen zien over het algemeen net zo schrikachtig zijn als zebra’s. Soms zijn ze zelfs schrikachtiger. “Het wijst erop dat paarden ondanks dat ze gedomesticeerd zijn, zich er nog steeds van bewust zijn dat een rechtop lopend, naderend silhouet van een afstandje gezien een roofdier kan zijn,” stelt onderzoeker Richard Coss.

Giftige pijltjes
Met name die 36 meter afstand die er was op het moment dat de zebra het hazenpad koos, zette onderzoekers aan het denken. De giftige pijltjes waarmee Afrikaanse jagers al zeker 24.000 jaar jagen reiken namelijk net ietsje minder ver dan 36 meter. De onderzoekers stellen dat die moeizame relatie met de mens er (mede) voor gezorgd heeft dat de zebra geëvolueerd is tot het schrikachtige, onvoorspelbare en moeilijk te temmen dier dat het vandaag de dag is.

De onderzoekers benadrukken dat in eerste instantie ook op wilde paarden werd gejaagd. In Centraal-Azië deden archaïsche mensen dat. Maar de weersomstandigheden tijdens ijstijden zorgden ervoor dat paarden – die prima uit de voeten kunnen in een vrij koud klimaat – soms ook gedurende lange periodes geen jagers tegen het lijf liepen. Later kwamen de moderne mensen naar dit gebied en ook zij waren in staat om op paarden te jagen. Maar de periode waarin zij dat deden, was te kort: de paarden hadden als het ware niet genoeg tijd om een instinctieve angst voor de mensen te ontwikkelen, iets wat de zebra overduidelijk wel heeft.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd