Nieuw onderzoek wijst erop dat de zon de bron is van het water dat in het stof op de maan is aangetroffen. De constante stroom geladen deeltjes die de zon op de maan afvuurt, zou de maan aan de watercomponent hebben geholpen.
In 2009 klapte een satelliet van NASA in een altijd in de schaduw gelegen krater op de maan neer. Daarbij werd heel wat materiaal de lucht in geslingerd en bestudeerd. Dat materiaal bleek verrassend veel waterijs te bevatten. En al eerder zijn water en vergelijkbare stoffen aangetroffen in de poederachtige laag stof die de maan bedekt.
Komeet?
Maar waar komt het water nu vandaan? Daar konden wetenschappers het lang niet helemaal over eens worden. Was het een waterrijke komeet die op de maan insloeg en onze natuurlijke satelliet aan water hielp? Of had het water een andere bron?
Ionen
Een nieuw onderzoek wijst er nu op dat dat tweede heel waarschijnlijk is. Het water zou afkomstig zijn van de zon. Die theorie is niet helemaal nieuw. In de jaren zeventig stelden onderzoekers al dat waterstofionen afkomstig uit de zonnewind zich kunnen bundelen met zuurstof op het oppervlak van de maan en zo hydroxylen konden vormen. Hydroxylen bestaan uit een zuurstofatoom en een waterstofatoom.
Hydroxyl
De onderzoekers bestudeerden monsters die tijdens de Apollo-missies verzameld waren. Zo konden ze niet alleen de chemische vorm van de waterstof achterhalen, maar ook hoe veelvuldig het stofje voorkomt. “We ontdekten dat de ‘watercomponent’, hydroxyl, in maanregoliet grotendeels afkomstig is uit de zonnewind, die lokaal in combinatie met zuurstof hydroxylen vormt,” vertelt onderzoeker Youxue Zhang. “Ons onderzoek toont aan dat hydroxyl veelvuldig in materialen op de maan voorkomt, maar niet in de vorm van ijs of vloeibaar water dat in de toekomst gemakkelijk gebruik kan worden in een bemande maanbasis.” De hydroxylen zitten namelijk gevangen in glasachtig maanmateriaal.
Het onderzoek wijst er ook op dat ijs dat soms in altijd beschaduwde kraters wordt aangetroffen waterstofatomen bevat die afkomstig zijn uit de zonnewind. “Dit betekent ook dat op Mercurius en op asteroïden zoals Vesta of Eros waarschijnlijk water te vinden is,” vertelt onderzoeker Yang Liu. “Deze hemellichamen hebben een heel ander milieu, maar hebben allemaal de potentie om water te produceren.”
