Met alles wat er geschreven is over de enigmatische jonge farao Toetanchamon, is een bibliotheek te vullen. Vooral zijn doodsoorzaak houdt de gemoederen nog steeds bezig. Nu is er weer nieuw onderzoek dat kan verklaren waardoor de jonge koning aan zijn vroegtijdige einde kwam.
De voorgaande theorieën zagen één belangrijk aspect van ‘King Toets’ leven over het hoofd, zegt Hutan Ashrafian. Hij is chirurg met een interesse in medische geschiedenis en heeft de stamboom van Toetanchamon nader onder de loep genomen. Hij ontdekte dat de kleine koning mogelijk last had van een genetische vorm van epilepsie. Het zou veel kunnen verklaren, zegt hij zelf.
Stamboom
Zijn onderzoek is uniek, meent Ashrafian, omdat hij als eerste heeft gekeken naar de stamboom van Toetanchamon en zijn familie. Daarbij kwamen enkele opvallende dingen naar voren. Bijvoorbeeld zijn nogal vrouwelijke lichaamsbouw. Koning Toet had een brede borstkas en brede heupen. Zijn vader, broer, en enkele voorouders hadden een dergelijke lichaamsbouw. Ook stierven zij allemaal relatief jong, rond dezelfde leeftijd. Dat kan erop wijzen dat de familie last had van eenzelfde ziekte.
Visioenen
Wat die ziekte zou kunnen zijn, probeert Ashrafian te halen uit diverse historische documentatie. Zo zijn er inscripties die vlak bij de Sfinx van Gizeh zijn gevonden. Die wijzen erop dat Toetanchamons voorvaderen stuk voor stuk vreemde visioenen hadden. Die hallucinaties zouden kunnen verklaren waarom Toetanchamon en zijn voorgangers als goden zouden zijn vereerd. Deze visioenen zouden ook voor kunnen komen bij epilepsie.
Monotheïsme
De theorie dat Toetanchamon last had van hallucinaties zou niet alleen licht werpen op zijn mysterieuze doodsoorzaak, maar ook op de geschiedenis van religies in het algemeen. Één van zijn voorvaderen, de farao Tuthmosis, leed aan hallucinaties waardoor hij verklaarde dat de zonnegod Aten de enige officiële God van het Egyptische rijk was. Daarmee schiep hij de eerste zogenaamde ‘monotheïstische religie’, een religie waarbij er slechts één opperwezen is.
Hoeveel het nieuwe onderzoek van Ashrafian ook zou verklaren, het is onwaarschijnlijk dat er ooit een definitieve doodsoorzaak zal komen voor Toetanchamon. Het is te lang geleden en te slecht gedocumenteerd om er iets zinnigs over te zeggen, dus vooralsnog zal Ashrafians conclusie vooral een nieuwe theorie over dit al zo vaak onderzochte onderwerp blijven.
