Wetenschap verklaart waarom sommige speeltjes de hond niet kunnen boeien

Elke hondeneigenaar kent het probleem: het ene speeltje vindt de hond geweldig, het andere (vaak duurdere) speeltje kijkt hij niet naar om. Een nieuw onderzoek helpt hondeneigenaren uit de brand door met behulp van experimenten te voorspellen welke speeltjes uw hond nu het meest zullen boeien.

Onze hond was in de zevende hemel toen we na een dagje in een Zweeds meubelwarenhuis doorgebracht te hebben met een enorme knuffel bijna groter dan hemzelf thuiskwamen. Vanaf dat moment waren ze maatjes. En wel voor een dag of twee. Daarna was de knuffel niet interessant meer en lag deze eenzaam en verlaten in een hoekje te treuren om de band die hij met onze hond dacht te hebben, maar die onze hond achteloos had doorgeknipt.

Geen interesse
De meeste honden spelen veel en graag. Zelfs wanneer ze volwassen zijn, kunnen ze zich vaak nog uren met hun speelgoed vermaken. Maar net zo snel als ze aan hun favoriete speeltje gehecht raakten, kunnen ze op een ander speeltje uitgekeken raken. Maar wat zorgt er nu voor dat een hond zijn interesse verliest in een speeltje? Daar is tot op heden weinig systematisch onderzoek naar gedaan. Maar een nieuwe studie, gepubliceerd in het blad Animal Cognition brengt daar verandering in.

WIST U DAT…

…de honden die het Fukushima-drama van heel dichtbij meemaakten, met posttraumatische stress te maken hebben?

Experiment
De onderzoekers verzamelden zestien volwassen labrador retrievers en lieten ze deelnemen aan meerdere experimenten. Tijdens het eerste experiment werden de honden in een kamer gezet. Zodra de honden gewend waren aan de ruimte, zette een onderzoeker een knuffeltje dat piepgeluidjes maakte als de hond erin beet in de kamer en verliet de ruimte weer. Na dertig seconden haalde ze het knuffeltje weer weg. Tien seconden daarna zette ze exact hetzelfde knuffeltje in de kamer en haalde het na dertig seconden weer weg. Dit herhaalde zich totdat de hond de interactie met het knuffeltje niet meer aanging. Zodra dat gebeurde, pakte de onderzoeker een andere knuffel die er hetzelfde uitzag, maar wel een andere kleur had. Na dertig seconden werd dit speeltje ook weer weggehaald en daarmee was het experiment ten einde. En zo volgden er meer experimenten waarbij de onderzoekers de honden verschillende speeltjes met verschillende kleuren en geuren presenteerden.

Verveling
Uit het experiment blijkt dat honden altijd wel interesse hebben in nieuwe speeltjes. Ze verkennen die graag. Maar speeltjes kunnen heel snel gaan vervelen. De honden wennen aan de prikkels die ze ervaren wanneer ze met het speeltje spelen en daardoor kan het speelgoed ze niet meer zo snel boeien. Zelfs als het speeltje een tijdje (bijvoorbeeld tien minuten) wordt weggelegd, kan dat de interesse van de hond niet aanwakkeren. Blijkbaar onthouden ze de eigenschappen van het speeltje gewoon en is het ook na die tien minuten onthouding niet bijzonder.

De onderzoekers denken dat hondeneigenaren hun voordeel kunnen doen met hun studie. Zo komen ze met een aanbeveling om uit de gratie geraakte speeltjes toch weer bij honden onder de aandacht te brengen. “Het is wellicht mogelijk om de interesse in objecten weer op te wekken door eigenschappen van het speeltje die voor de hond waarneembaar zijn, te veranderen, mits het speeltje maar wel een gewaardeerd speeltje blijft en de motivatie om te spelen niet is verminderd.” Als de motivatie om te spelen er niet meer is, is er weinig hoop meer. Welke veranderingen er dan ook aan het speeltje worden toegebracht; het is niet aannemelijk dat de hond er op korte termijn weer met gaat spelen.

Bronmateriaal

"Habituation and dishabituation during object play in kennel-housed dogs" - Springer.com
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door M.G. (cc via Flickr.com).

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd