Om koolstof uit de lucht te halen, is gesmolten lithiumcarbonaat nodig met opgeloste lithiumoxide. Lithiumoxide bindt met koolstofdioxide in de lucht en vormt lithiumcarbonaat. Wanneer de onderzoekers het goedje een stroomschok geeft, ontstaat er zuurstof, koolstof (dat wordt afgezet op de elektrodes) en lithiumoxide. Lithiumoxide kan gebruikt worden om meer koolstofdioxide te vangen, terwijl de koolstofvezels op de elektrodes verzameld kunnen worden.
Op dit moment is er veel vraag naar koolstofvezels. Helaas is het vrij duur om deze vezels te produceren. De nieuwe methode kan de kostprijs van koolstofvezels verlagen en helpt daarbij ook mee aan het verlagen van de hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer van de aarde.
10% van de Sahara
Hoe groot moet een lithiumcarbonaatbad zijn? De onderzoekers berekenen dat wanneer het bad tien keer kleiner is dan de Sahara, dat de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer binnen tien jaar lager is dan voor de Industriële Revolutie. Klinkt goed, maar laten we niet vergeten dat tien procent van de Sahara nog steeds twaalf keer het oppervlak van Nederland. Wie heeft er zin om zo’n gigantisch basin te bouwen?
Koolstofvezel is hét materiaal van de toekomst
Misschien wel de bedrijven die koolstofvezels nodig hebben. Als de bouw van zo’n basin qua prijs lager uitvalt dan de (lange termijn) productie van koolstofvezels, dan kan het aantrekkelijk zijn om een lithiumcarbonaatzwembad te bouwen. Je moet er immers rekening mee houden dat koolstofvezels in de toekomst staal, aluminum en zelfs beton kan vervangen.
