Het betekent dat ze heel veel zeehonden moeten vangen. En dat wordt steeds lastiger.
De stofwisseling speelt een hele belangrijke en grote rol bij het lichaamsgewicht en lichaamscontrole. En onderzoekers hebben nu ontdekt dat het metabolisme van ijsberen gemiddeld meer dan 50 procent hoger ligt dan eerdere studies voorspelden. “We hebben ontdekt dat ijsberen in feite veel hogere energie-eisen hebben dan gedacht,” zegt hoofdonderzoeker Anthony Pagano. De bevindingen zijn terug te lezen in het blad Science.
Energielevel
Het betekent dat ijsberen veel zeehonden moeten vangen om hun energielevel op peil te houden. Iets wat in tijden van de huidige klimaatverandering nog best een opgave kan zijn. Een groeiend aantal beren kan niet genoeg prooi vangen om aan hun energiebehoefte te voldoen. “We hebben de afgelopen decennia dalingen gezien in de overlevingskansen, lichaamsconditie en de populatiehoeveelheden van de ijsberen,” concludeert Pagano.
Onderzoek
De onderzoekers volgden het gedrag, het jachtsucces en de stofwisselingssnelheid van volwassen, vrouwelijke ijsberen tijdens het voorjaar. In deze periode jagen ze op hun prooi op het zee-ijs van de Beaufortzee. “In dit tijdspan legt de ijsbeer een voorraadje aan, waar hij de rest van het jaar op teert,” zegt Pagano. De beren werden voorzien van halsbanden die video-opnames maakte, de locatie van de beer opsloeg en het activiteitenlevel van de beer bijhield. Stofwisselingstracers stelden het team in staat om zelfs het energieverbruik van de beer bij te houden. Hieruit bleek dat vijf van de negen beren uit de studie lichaamsmassa verloren, wat betekent dat ze niet genoeg vetrijk voedsel konden vinden om aan hun energiebehoefte te voldoen.
Klimaatverandering
Klimaatverandering blijkt één van de redenen te zijn waardoor de ijsbeer moeite heeft om zijn energielevel op peil te houden. Het veranderende klimaat heeft namelijk dramatische gevolgen voor het Arctische zee-ijs. Doordat het Noordpoolgebied opwarmt en er meer zee-ijs smelt, moeten de beren veel grotere afstanden afleggen dan voorheen. Dit zorgt ervoor dat ze meer energie verbruiken tijdens de zomer. In andere gebieden, zoals in de Hudsonbaai, gaan de meeste beren het land op wanneer het zee-ijs zich terugtrekt. De opwarming van het Arctische gebied zorgt ervoor dat het zee-ijs al vroeg in de zomer afbreekt en pas laat in de herfst weer terugkeert. Hierdoor worden de beren gedwongen meer tijd op het land door te brengen.
Zeehonden
Maar ook de prooi zelf maakt het de ijsbeer moeilijk. In de lente jagen de ijsberen vooral op jonge zeehonden, die gemakkelijker te vangen zijn dan hun ouders. Tegen de herfst zijn de jonge zeehonden ouder en wijzer geworden wat het de ijsbeer lastiger maakt om ze te vangen. “Men denkt dat de beren in de herfst slechts enkele zeehonden per maand kunnen vangen, vergeleken met vijf tot tien zeehonden die de beren per maand in de lente en vroege zomer kunnen buitmaken,” zegt Pagano.
De onderzoekers zijn al sinds de jaren tachtig bezig om de ijsberen in het gebied rond de Beaufortzee te bestuderen. Uit hun meest recente populatieschatting blijkt dat de hoeveelheid ijsberen de afgelopen tien jaar met ongeveer veertig procent is afgenomen.
