Zodra een mannelijke zeeprik in de buurt van een vrouwtje komt, creëert deze een warmte die het vrouwtje vrijwel onmogelijk kan weerstaan. Dat hebben onderzoekers ontdekt.
De onderzoekers bestudeerden een bult op het lichaam van de zeeprik. Deze bult – die zich nabij een rugvin bevindt – bleek gevuld te zijn met vetcellen. Die cellen leken sterk op cellen die ook in zoogdieren voorkomen: dieren die – in tegenstelling tot de zeeprik, wiens temperatuur bepaald wordt door de omgeving – zelf hun lichaamstemperatuur op peil moeten houden.
De onderzoekers ontdekten dat de temperatuur van de bult met zo’n 0,3 graden Celsius toenam zodra een mannetje bij een vrouwtje in de buurt kwam. Blijkbaar speelt de bult een belangrijke rol bij het versieren van een vrouwtje. En dat is nieuw: wetenschappers dachten altijd dat de bult een decoratieve of andere rol speelde. “We dachten dat de structuur gebruikt werd om het vrouwtje te stimuleren haar eitjes te leggen,” vertelt onderzoeker Weiming Li. De mannetjes zouden de vrouwtjes versieren door feromonen los te laten. Maar nu blijkt de bult daar dus ook een rol in te spelen.
Het onderzoek is belangrijk, omdat het inzicht geeft in hoe de zeeprik zich voortplant. De zeeprik zorgt op sommige plekken op aarde namelijk voor grote problemen en deze studie kan wetenschappers wellicht helpen om het aantal zeeprikken in die gebieden terug te dringen. Zeeprikken zijn parasieten die zich vastklampen aan vissen (bijvoorbeeld zalm) en lichaamssappen van deze vissen aftappen. In sommige gevallen overleven de vissen dat niet. In de grote meren op de grens tussen Amerika en Canada hebben de zeeprikken er bijvoorbeeld al voor gezorgd dat zo’n drie soorten vissen daar niet langer voorkomen.
