Zeesterren die zichzelf klonen leven langer

zeester-klonen

Zeesterren die zich voortplanten door te klonen worden minder snel oud dan zeesterren die aan geslachtsgemeenschap doen.

Wetenschappers van de universiteit van Göteborg hebben telomeren van een zeester met de naam Coscinasterias tenuispina onderzocht. De telomeren bevinden zich aan de uiteinden van een chromosoom en beïnvloeden het ouderdomsproces. De onderzoekers bestudeerden de telomeren van zeesterren die aan seksuele en aseksuele voortplanting deden.

Kunnen sterren zich klonen? Jazeker! Bij aseksuele voortplanting splitst een zeester zich in twee of meer delen. Vervolgens groeit ieder deel weer uit tot een volledige zeester.

De onderzoekers hebben zeesterren in de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee van dichtbij bekeken. “Zeesterren in de Middellandse Zee klonen vaker dan de dieren in de Atlantische Oceaan”, zegt onderzoeker Helen Nilsson Sköld. “We vonden slechts één kloon voor de kust van het Spaanse Costa Brava. In de Atlantische Oceaan doen zeesterren vooral aan seksuele voortplanting.”

De wetenschappers vonden een verband tussen lange telomeren en klonen. Jonge cellen hebben langere telomeren. Wanneer een zeester zichzelf heeft gekloond, dan vormt er nieuw weefsel. “De telomeren in dit nieuwe weefsel zijn langer dan in het oude weefsel”, zegt Sköld. “Wanneer een zeester zich kloont, is er dus sprake van een verjongingskuur.”

Bronmateriaal

"Starfish that clone themselves live longer" - Universiteit van Göteborg

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd