Zo stemmen slingeruurwerken hun bewegingen op elkaar af

christiaan huygens

Hang twee slingeruurwerken aan een muur en na enige tijd slingeren ze keurig synchroon. Wetenschappers weten nu hoe dat komt.

Het was de uitvinder van het slingeruurwerk – Christiaan Huygens – die het in 1665 zag gebeuren. Twee slingeruurwerken die aan een muur hingen, gingen na verloop van tijd synchroon bewegen. Hoe kon dat?

Zo’n 350 jaar later zijn wetenschappers er eindelijk uit. Het heeft alles te maken met geluid, zo schrijven ze in het blad Scientific Reports. De slingers van twee klokken die aan dezelfde muur hangen wisselen energie uit door middel van geluidspulsen. Die pulsen hebben invloed op de beweging van de slingers.

De onderzoekers baseren zich onder meer op experimenten. Ze hingen twee slingeruurwerken op zo’n 23 centimeter afstand van elkaar aan een rail. En jawel, ook deze twee slingeruurwerken gingen na een halve dag synchroon bewegen. De onderzoekers vermoedden dat het kwam door het geluid dat geproduceerd werd door de tik van elke slingerbeweging. Die geluidspuls – een vorm van energie – reisde door de rail waar beide klokken aanhingen en zo wisselden beide klokken energie uit. Dat vermoeden werd onderschreven door experimenten waarin beide klokken aan een houten rail werden bevestigd. In dat geval kon er geen geluidspuls van de ene naar de andere klok reizen en gingen de slingers ook niet synchroon bewegen.

Bronmateriaal

Fout gevonden?

Voor jou geselecteerd