Wie uit een land van immigranten komt, werpt vaker een glimlach naar vreemden op straat. Dat is de conclusie van een internationaal onderzoek naar lachen. Dit verklaart waarom Amerikanen en West-Europeanen expressiever zijn dan Chinezen of Russen.
Wetenschappers bepaalden eerst in hoeverre een land is gevormd door migratie. Er werd gekeken naar de huidige samenstelling van de bevolking in een land. Hoeveel landen hebben meer dan 0,1% aan de huidige populatie van een land bijgedragen? Zo scoort Canada 63 punten, wat betekent dat er veel inwoners uit 63 landen de afgelopen 500 jaar naar Canada migreerden. Ook Nederland en België scoren hoog omdat er de afgelopen 500 jaar veel immigranten uit Duitsland, Turkije, Suriname, China, Irak, de Molukken, Afghanistan, Marokko en Oost-Europa zijn gekomen. Ter vergelijking: China en Japan scoren slechts één punt. Deze landen zijn niet heel populair onder migranten. Daarnaast zijn er heel veel migranten uit één land nodig om 0,1% van de bevolking van China te vormen, namelijk 1,4 miljoen mensen.
Vervolgens kregen meer dan 5.000 deelnemers uit 32 landen een vragenlijst voorgeschoteld met vragen over bepaalde situaties, bijvoorbeeld: “Stel, je zit ergens te praten met een vriend en je hebt het goed naar je zin, hoe reageer jij?” De deelnemers konden dan kiezen uit antwoorden als “Ik laat meer emoties zien dan ik voel” en “Ik verberg mijn gevoelens”.
Resultaten
In landen met weinig immigranten kunnen na verloop van tijd afspraken ontstaan hoe mensen zich moeten uitdrukken in bepaalde situaties. Zo verbergen inwoners hun ware gevoelens om de sociale rangorde niet te verstoren. Een voorbeeld: in Japan is het heel gebruikelijk om te lachen naar je baas wanneer je overstuur bent.
Dit geldt niet voor landen met veel immigranten. Om de taalbarriere te doorbreken leerden inwoners om zich beter te uiten, waardoor West-Europeanen en Amerikanen vaker glimlachen of hun emoties tonen.
Toekomst
In de toekomst hopen professor Paula Niedenthal en haar collega’s meer onderzoek te doen naar cultuurverschillen. Zo wil Niedenthal proefpersonen uitrusten met een slimme bril, die gezichtsuitdrukkingen van vrienden, collega’s en vreemden gaat scannen en analyseren. Op die manier hoopt Niedenthal lokale en regionale verschillen bloot te leggen. Zo is het aannemelijk dat mensen in een stad als Amsterdam expressiever zijn dan in een dorp, omdat er meer migratie is.
