Nadat de lancering vorige week nog op het laatste moment werd afgeblazen, zijn een maanorbiter, -lander en -rover nu onderweg naar de zuidpool van de maan.
Eigenlijk had de maanmissie – die de naam Chandrayaan 2 draagt – vorige week al van start moeten gaan. Maar een technisch mankement zorgde er toen voor dat de lancering op het laatste nippertje werd afgeblazen. Gisterenmiddag zag de Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO echter geen enkele reden meer om Chandrayaan 2 aan de grond te houden en werd deze alsnog gelanceerd. Met succes.
Het vervolg van de missie
Zo’n zestien minuten na lancering nestelde Chandrayaan 2 zich in een ellipsvormige baan rond de aarde. De komende dagen zal de baan van de maanorbiter – die dus ook een maanlander en -rover aan boord heeft – geleidelijk aan worden gewijzigd, zodat deze uiteindelijk in de buurt van de maan terecht komt en door de zwaartekracht van onze natuurlijke satelliet wordt ingevangen. Zodra Chandrayaan 2 zich in een baan rond de maan bevindt, zal deze de maanlander loslaten, waarna deze lander – na middels een aantal complexe manoeuvres behoorlijk te zijn afgeremd – uiteindelijk op 7 september voet op de zuidpool van de maan moet zetten. Niet lang daarna zal er een rover uit de buik van de lander rijden.
De doelstellingen
Aan boord van de maanorbiter bevinden zich zo’n acht verschillende instrumenten. De maanlander en -rover herbergen er respectievelijk drie en twee. Daarbij is het de bedoeling dat de verschillende onderdelen van deze maanmissie elkaar aanvullen; terwijl de orbiter de landingsplek vanuit de lucht in kaart brengt, kunnen de rover en lander ter plekke onderzoek doen. Door onder meer onderzoek te doen naar de topografie van de zuidpool en de samenstelling van het maanoppervlak aldaar hoopt ISRO bij te dragen aan een beter begrip van het ontstaan en de evolutie van de maan. Daarnaast is Chandrayaan 2 ook een demonstratiemissie waarmee India wil laten zien dat het in staat is om een volwaardige maanmissie – waarbij niet alleen vanuit een baan rond de maan, maar ook op het oppervlak van de maan zelf onderzoek wordt gedaan – kan volbrengen.
De eerdere missie
Chandrayaan 2 is – zoals de naam al doet vermoeden – niet de eerste Indiase maanmissie. Wel is het de eerste Indiase maanmissie waarbij er onderzoek wordt gedaan op het oppervlak van de maan. Chandrayaan 1 – de eerste maanmissie van India – bestond namelijk uit een maansatelliet en een -lander. Laatstgenoemde was echter nooit bedoeld om gecontroleerd op het maanoppervlak te landen en daar onderzoek te doen; India liet de lander bewust op de maan crashen, waarna de orbiter de krater bestudeerde. Deze eerste Indiase maanmissie was – ondanks dat de maansatelliet iets eerder dan gepland de geest gaf – een groot succes. Zo was het Chandrayaan 1 die onthulde dat er waterijs te vinden is op de maan. Chandrayaan 2 kan mooi voortborduren op deze belangrijke ontdekking van Chandrayaan 1. Een groot deel van het waterijs op de maan bevindt zich namelijk in diepe, permanent beschaduwde krater op de zuidpool; de regio waar Chandrayaan 2 straks een maanlander en -rover afzet. Gehoopt wordt dan ook dat tijdens deze tweede Indiase missie meer duidelijkheid kan worden verkregen over hoeveel water(ijs) er nu precies op de maan te vinden is.
Naar verwachting zal Chandrayaan 2 ongeveer een jaar lang onderzoek doen vanuit een baan rond de maan. De lander en rover zijn ontworpen om na aankomst op de maan in ieder geval één maan-dag (oftewel 14 aardse dagen) actief te zijn.
…over Chandrayaan 1 en 2? Lees dan ook eens het uitgebreide artikel dat Jurjen de Jong hier recent over schreef. Of duik in dit artikel – eveneens van de hand van De Jong – waarin hij uitlegt waarom we de Indiase ruimtevaartorganisatie goed in de gaten moeten houden.
