Dit gebeurt er als je als onderzoeker even je camera op het ijs legt.
Onderzoeker Eddie Gault, verbonden aan de Australian Antarctic Division, bracht een bezoekje aan de pinguïnkolonie nabij het Australische onderzoeksstation Mawson en legde daarbij zijn camera even neer. De nieuwsgierige pinguïns wisten niet hoe snel ze naar de camera toe moeten waggelen om vervolgens een grappig filmpje te maken van…zichzelf.
Filmpje: © Eddie Gault / Australian Antarctic Division.
Extreme plek
De keizerpinguïn is de grootste van de 18 nog in leven zijnde pinguïnsoorten en kan gemakkelijk meer dan een meter hoog worden. Wie The March of the Penguins heeft gezien, weet dat het leven van deze dieren niet over rozen gaat; ze leven niet alleen op één van de meest extreme plekken op aarde – Antarctica – maar broeden hun kwetsbare eieren ook nog eens uit gedurende het onvergeeflijke winterseizoen.
Recycling van lichaamswarmte
Gelukkig zijn de pinguïns helemaal aan het leven op zo’n extreme plek aangepast. Zo hebben ze een stevig en warm verenpak dat uit meerdere lagen is opgebouwd. Ook zijn de pinguïns in staat om hun eigen lichaamswarmte te recyclen: de slagaderen (die bloed van het hart naar de rest van het lichaam pompen) liggen dicht bij de aderen, waardoor bloed wordt gekoeld wanneer het naar de voeten, vleugels en snavel wordt gepompt en wordt opgewarmd wanneer het terugkeert naar het hart. Daarnaast zijn het heel sociale dieren die elkaar letterlijk warmhouden door dicht tegen elkaar aan te kruipen.
Hoe de toekomst van de keizerpinguïn eruitziet, is onduidelijk. Op dit moment staat te soort te boek als ‘gevoelig’, een status die deze onder meer te danken heeft aan de dreiging die klimaatverandering met zich meebrengt. Een warmer klimaat zou onder meer kunnen leiden tot een afname van het zee-ijs waarop de pinguïns broeden en tussen het jagen door uitrusten.
