Het zijtakje lijkt zich richting de rand van de ijsplaat te haasten.
Wetenschappers houden de 350 meter dikke Larsen C-ijsplaat al maandenlang nauwlettend in de gaten. In de plaat bevindt zich namelijk een 180 kilometer lange scheur. Als deze scheur nog een beetje langer wordt, ontstaat één van de grootste ijsbergen ooit: een brok ijs dat grofweg net zo groot is als Gelderland.
Breder
De scheur in kwestie groeide vorig jaar hard, maar is de afgelopen maanden nauwelijks langer geworden. Wel wordt de scheur steeds breder. En dat gaat snel: de breedte van de scheur neemt met meer dan één meter per dag toe, zo blijkt uit satellietbeelden.
Een zijtakje
En nu is er – naast het geleidelijk aan breder worden van de scheur – nog iets nieuws te melden. De scheur heeft een zijtakje gekregen. Het takje is op zo’n tien kilometer afstand van het uiteinde van de grote scheur ontstaan en lijkt zich richting de voorzijde van de ijsplaat te begeven. Volgens wetenschappers is het zijtakje nu een klein weekje oud.
Afkalven
Het bewijst maar weer eens dat de Larsen C-ijsplaat onder druk staat. En het lijkt dan ook een kwestie van tijd te zijn voor deze afkalft. In dat geval dreigt de ijsplaat zo’n tien procent van zijn massa te verliezen. En onderzoekers sluiten niet uit dat daardoor de complete ijsplaat aan het wankelen wordt gebracht en uiteindelijk helemaal verdwijnt.
Het verdwijnen van de ijsplaat resulteert niet direct in een stijgende zeespiegel (het ijs rust immers reeds op het water). Maar als de ijsplaat verdwijnt, bestaat de kans dat de achterliggende gletsjers sneller gaan stromen en meer ijs in zee gaan dumpen. En dat kan wel leiden tot een kleine zeespiegelstijging (van hooguit enkele millimeters per jaar).
Deze beelden werden in februari van de scheur in de Larsen C-ijsplaat gemaakt.
